Της προίκας...

Τσάκα - τσάκα, μια και το θυμήθηκα.
Καμία σχέση με έμπνευση.
Η έμπνευση είναι Άλλη Φώτιση, και χαράς τον που την έχει, την προκάλεσε ή μπόρεσε να την διαχειριστεί!
Είχα και τέτοιες αναλαμπές, αλλά η ζωή προτίμησε να την ζω, πρώτα και μετά να γράφω, οπότε, δεν υπάρχουν ήρωες... σού λέω!

...Χρόνια πριν, περίπτερο, βράδυ και ξενύχτι.
Περνάει ένας γιατρός.
"Τι καινούργιο μάς γράφεις, Κατερίνα;"
"Τα της ημέρας... Τίποτα συγκλονιστικό. Τα ανθρώπινά μας..."
"Γράφε! Αυτή είναι η προίκα για τα παιδιά σου!"

....
Τί είχε πει, ο άνθρωπος!

....
Σήμερα, συζητώντας με φίλη, το λεν' κι άλλοι πολλοί.
"Μα, γιατί δεν βάζεις διαφημίσεις! Δεν σε καταλαβαίνω!"

Τί να καταλάβουν;
Ξαναεξηγώ κι εδώ.
"Κάνω κέφι και εθελοντισμό".

"Μα, γιατί; Αφού σε διαβάζουν!"

"... Και τις τσόντες τις βλέπουν. Τί πάει να πει; Η διαφήμιση απαιτεί πρόγραμμα, σχέδιο, γραμμή, συμφέροντα, κ.λ.π."

"Είναι άδικο..."

"Άσε με, να είμαι εγώ!"

Τότε, θυμήθηκα την "προίκα".

Το είπα, το λέω κι εδώ:

"Όταν Αποχωρίσω, θ' αφήσω διαθήκη στα παιδιά μου, μαζί με τους κωδικούς, να διαχειριστούν τις σελίδες μου! Αν πάρουν δραχμή, ας μ' ανάψουν, μερικά παραπάνω κεράκια!"

Κλειδί στην πόρτα, και, ένα τραγουδάκι:

Η Διαθήκη - Χάρις Αλεξίου