Του Ψαρά

(Δικές μου σημειώσεις, ίσως και κάποτε, μεταφραστούν! Άγνωστον! Το Ζητούμενον Χ!)

***

Ναι, να είναι ο ψαράς, Η Βάση!

***
Κι αφού και ύστερα, ακούστηκαν τα μεγάφωνα:
"Εδώ ο Καλός Ψαράς, ελάτε να πάρετε:
Χοντρό γαύρο, σαρδέλες, σαβρίδια, τσιπούρες, κ.λ.π."

Πήγαινε απ' τον άλλο δρόμο, όμως, οπότε... αν έτρεχα, ίσως τον προλάβαινα, αν ερχόταν στον δρόμο μου!

Κοιτάχτηκα, μπορούσα να τρέξω! Δεν φορούσα πυζάμες!
Τί Καλά!
Ίσως, τον προλάβαινα!

Απέναντι δρόμος, μεγάφωνα, σήκωσα χέρι, μόνο γάτα - ψαράς, θα μπορούσε να το δει, λες κι έβλεπε ένα χέρι να ζητάει SOS, εν μέσω ταραγμένου πελάγους...

Κι ήταν ταραγμένο το "πέλαγος", καθ' ότι κρύο, σταθερός, παγωμένος βοριάς, τα Σημεία μου τα πιάνουν από παντού τα ρεύματα, οπότε, όλα έχουν λογικήν εξήγησιν!

Πατζούρι που έκλεισε, πόδια που περπατούσαν σε μπαλκόνια και νόμιζαν ότι γίνονται και αόρατοι, σαν το κρύψιμο, πίσω απ' το δάχτυλο, οδηγός που έτρεξε απ' το κρύο στ' αυτοκίνητο και μετά μού έκλεισε ματάκι "Αντί Καλημέρας", ο κήπος που κοιμάται (κι εγώ μαζί!), πουλάκια που αντέχουν στο κρύο και λέγαν τα δικά τους, στους φίλους τους, κι ότι κατάλαβα, κατάλαβα κι εγώ!

Κι είδε το χέρι ο ψαράς και φώναξε απ' τα μεγάφωνα:

"Σε περιμένω, έλα!"

Το χέρι μου έγινε κύκλος, λες και μιλούσε κωφάλαλη!

"Εντάξει! Έρχομαι από κει!"

Γκλουπ! Ξυπνήσαμε την γειτονιά, κι ήταν νωρίς!
Να είχε βγει το Ευαγγέλιο;
Θα μού πεις, παίζει ρόλο και σε ποια Εκκλησία, η σχέση με την ώρα!

Εγώ (της Κατερίνας), πάντως, το πέτυχα νωρίς!

Σε ΚΑΛΟ ΜΟΥ!

...Κι ύστερα, είπε: ο Ψαράς!
:
ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΑ!

Μα, τί ψαράς, ήταν αυτός;
Ποιος τον έστειλε πρωί - πρωί στον παγωμένο Βοριά μου;

Ευχήθηκα κι εγώ, (τις άκουσε εκείνος, του άρεσαν, τις χάρηκε, δεν χρειάζονται μεγάφωνα ), μέσα απ' την καρδιά μου!
Οι Ευχές, άλλωστε, από κει, βγαίνουν!
Αλλιώς, θα τις έλεγαν κατάρες... 

Δεν με απασχόλησε ποτέ αυτό το είδος, ούτε που το έψαξα ποτέ, ούτε που θα το ψάξω.

Ο Μεγάλος Ψαράς, ξέρει!
Δεν χρειάζεται να αποδείξω, σε κανέναν άνθρωπο, τίποτα! 
Γιατί, απλά, όλοι μας είμαστε άνθρωποι και κανείς δεν ξέρει τα "γιατί" και τα "διότι", του άλλου.
Ότι καταλάβαμε, καταλάβαμε!
Και πολύ, μάς είναι!

Κι ύστερα, τον παρακάλεσα, αν μπορεί, να μού τα τυλίξει, σε μια δεύτερη σακούλα, γιατί από κεκτημένη ταχύτητα, δεν μού τα έδωσε στα χέρια, αλλά, τα ακούμπησε μέσα στο τελάρο με τα άλλα ψάρια, κι ώς, να φτάσω πάνω, θα ήθελα μπάνιο, συν έξτρα καθαριότητα που μού προκύπτει απίστευτες ώρες, βάση ενεργείας... σωματικής, συν, αν είναι ζεστό το σπίτι!

Και το σπίτι (γνωστό σε όλους μας, - για οικονομικούς λόγους), είναι ζεστό, όταν μαζεύεται η οικογένεια.

Έτσι, πάει.
Τα της "οικονομίας", που έλεγε κι η μάννα!

Οι καρδιές, παραμένουν σταθερά ζεστές, βέβαια, κι αυτο το ξέρουν καλά, όσοι και όσες "ζεσταίνονται", απ' την βασική αγάπη, της οικογένειας!

Αν υπάρχουν κι άλλες, ποιος μπορεί να αρνηθεί, πλεόνασμα αγάπης;

Δε νομίζω, σίγουρη: ΚΑΝΕΝΑΣ!

Χαιρετηθήκαμε, εκείνος έπιασε πάλι το τιμόνι και το μεγάφωνο
 *
"Άκου, τί ζητάει!!! Μια δεύτερη σακούλα!" είπε έκπληκτος. "Αυτά, που γίνονται!" 
...Κοίταζα την χαρά του, που δεν ζητούσα πολλά!
Δεν έκανα παζάρια στην πραμάτια του και τι άλλο, κατέχει στην εμπειρία του, δεν μπορώ να ξέρω!
Ήθελα να του πω:
"Ζητάω συχνά. Από κάποια μάρκετ, σκίζονται, πριν βγεις στον δρόμο! Μού έχει τύχει, να μαζεύω πορτοκάλια και σε λεωφορείο και σε δρόμο. Κι άλλα ψώνια. Είναι να γελάς! Να το φτάνεις και να φεύγει, λες και παίζει μαζί σου, λες και θέλει να σε κάνει ρεζίλι, παγκοσμίως! Συνήθως, ζητάω και μια μεγαλύτερη σακούλα, για να έχουν ευχέρεια τα χέρια μου, να μπορώ να φωτογραφήσω, να καπνίσω. Με το κινητό, δεν το έχω το κουσούρι.  
"Ήθελα να του πω, συνήθως, αφήνω κάτι και για την σακούλα, είμαι χουβαρδού, όταν έχω, αλλιώς, λέω τον λόγο τον ΚΑΛΟ, κ.λ.π.
"Ήθελα να του πω, πως τελευταίως, επειδή είχαν μαζευτεί πολλές μικρές σακουλίτσες στα χέρια μου, χρεαζόμουνα, επειγόντως, μία μεγάλη, μα ανθεκτική, γιατί ήταν φυλακισμένα τα χέρια μου, κι αυτά, είναι μαθημένα, αλλιώς!
Να μην κάθονται, να μην τεμπελιάζουν!
Τα πόδια κάνουν την δουλειά τους, περπατάνε.
Το μυαλό δουλεύει, αυτός είναι και ο Λόγος, της Ύπαρξής του!
Ευγνωμονούμε, Ευχαριστούμε, Δοξολογούμε, για όσα είχαμε, για όσα μάς έμειναν, και όσα Επιτρέψει να μάς μείνουν, πάντα!
ΝΥΝ και ΑΕΙ!
Έτσι πάει, προσαρμοζόμαστε!
*
Ε, ρε, και μόλις πιάσω χαρτί ή πληκτρολόγιο, τι βγαίνει!!!
Για πόσο τα  είχα παγώσει, η ίδια, άραγε και δεν τα προλαβαίνω;
Ναι, προσέχω να μην σπάσουν, οι σκουριασμένοι σωλήνες, εννοείται!
Φ' λάγομι. (Σι χωριάτ' κου)
*
Κι εκεί, απ' ανέβαινα στην μαρμάρινη, παγωμένη σκάλα μου, ακούω απ' τα τερματισμένα μεγάφωνα:
"ΕΔΩ Ο ΚΑΛΟΣ ΨΑΡΑΣ, ΑΠ" ΤΟ ΚΕΡΑΜΙΔΙ!!!"
Μ' έλιωσε! 

(Κι εσύ γκουγκλ, (μ' αρέσεις πότε - πότε, όταν δεν με μπερδεύεις στον δρόμο μου!) μια και πήγα να δω: οι; Είχα αμφιβολίες και μόνο όταν έχω, κοιτάζω. Η ροή, η ταχύτητα, φέρνει ανεπίτρεπτα λάθη, μεν, μα, αν δεν έχεις και χρόνο για δεύτερη σακούλα, προσέχεις, τουλάχιστον, ότι δεν κάθεται στο μάτι. Δεύτερη ματιά, ήθελα να πω. Όλα τα κείμενά μου, συνήθως, είναι Φρέσκα, σε απευθείας μετάδοση, σχεδόν, οπότε, κατανόηση Λαέ!
Λαός, μπορεί να είναι και μια χούφτα ανθρώπων, εννοείται!
...Είπεν ο Καλός ψαράς και την υπόλοιπη ψαριά του, στους άλλους, να την ακούσουν, κι εγώ, συγκινημένη αφάνταστα, απ' τα Ανώτερα Μηνύματα (κοίταξα γκουγκλ, σωστά τα η -υ, Λαό είχε κι εκεί! και νωρίτερα: Λιώνω και δεν παλιώνω!!!)
Τί καμπάνες! Τί παππούδες! Τί παπάδες, τί στραγάλια ή φασόλια, μέτραγαν, λάθος το μέτρημα, άργησαν οι καμπάνες!!!  
Τί πειράζει;
Πάσχα έκαναν όλοι, τότε, στο Κεραμίδι!
Η καμπάνα, βλέπεις, είναι οδηγός, των πιστών!
Είμαι είναι ηλεκτρική, χαλάνε τα μηχανήματα.
Άμα είναι με χοντρό- βαπορίσιο σπάγκο - (Βλέπε καράβια), κι άμα οι υπεύθυνοι που την χτυπάνε, έχουν το μυαλό τους εκεί, όλα βαδίζουν σωστά και όπως πρέπει, χωρίς να μετράς ξηρούς καρπούς!
*
Κοίτα να δεις, σήμερα, (εγώ που τα βάζω διπλά τα ν, κάποια απ' τα σύμφωνα: π, σ, κ.λ.π. Να είσαι ΚΑΛΑ, γκουγκλ! Μ' αρέσει να ενεργείς για το ΚΑΛΟ και στο Εύχομαι, για να το πάθεις!... Γκε- γκε;), σήμερα, που λες, εμπέδωσα, πως ο παππούς έχει δύο Π, κι όχι ο παπάς! Τί είπες, γκουγκλ; Για τον παππού (που δεν πρόκειται, όσο έχω ακόμα σώας τα φρένας, να ψάξω για το δεύτερο Που του!), πίστεψέ με, το ήξερα... πολύ νωρίτερα, με Άλλα Σημάδια, ΑΝΩΤΕΡΑ, κι όχι γραμματικά, αν θέλεις, το Πιστεύεις!

...Για τους παπάδες, δεν ήξερα, ... αν κι εγώ (της Κατερίνας...) γνωρίζω, κάποιους!
Όχι, δεν θα στους δείξω, μη ζηλέψουνε οι άλλοι!
Εγώ (της...) θα προσπαθήσω, να τους κάνω να δουν... πως μπορούν να αποκτήσουν και δεύτερο Π, χωρίς να φτάνουν... έως τον πάΠΠα!
Υγ. Ολοκλήρωσες, Κατερίνα, γιατί μπαγιατέψανε τα άλλα, ήδη σχολάνε και οι Εκκλησιές, σεβάστηκες την απουσία σου, από Κει, αλλιώς, τώρα, κάνε πάλι δουλείτσες, γιατί εσύ το θες, κι όχι, γιατί σού επιβάλλονται, βεβαίως - βεβαίως! 
Το γατί ηρέμησε, αναστατώθηκε πολύ χθες, έχασε τις γωνίτσες του, για λίγο, ε, μα!
Να πάει να καθίσει μέσα στο φαράσι (πόσα σ; Άστο. Ένα. Σκουπίδια μαζεύει. Εκεί τα συντομεύουμε.) κι εγώ να στρώνω καθαρά;
Έλεος, Ελπίδα (γάτα), ΄'Ελεος !
Μόλις ζεστάνει, σκοπεύω να πάρω τους δρόμους!
Βάση και Προγράμματος από Ψηλά, βεβαίως - βεβαίως!
Πάντα και Αεί και χωρίς άϊ - πονάει, κρυώνει, βογγάει, κ.λ.π.
Βογγάει δε βογγάει, πρέπει και να περπατάει...
Καμπουριάσαμε, εκεί στο πάλιωμα και στις κακκές συνήθειες!
Άντε, να 'ρθούμε στα ίσια μας, κι αν δεν ήταν το κορίτσι της Λαμπρής, που γράφει το μαζύ με το υ το κουπάκι (ρε, τί θυμήθηκα! Εμπειρία, λέμε! Τί να ψάχνεις στα βιβλία, όταν στην ώρα τους, δεν τα έχεις δια
βάσει; Ήρθε η Ζωή και σού έδωσε Πτυχίο, ανεξάντλητο! Δώσε, να εμπνέονται κι άλλοι! Όλα για όλους είναι, εκτός, απ' τα ΟΡΙΑ ΜΑΣ! 

,,,,, είχα μείνει στο κορίτσι ΜΑΣ, αγαπημένο από ΠΑΝΤΟΥ, που μου έμαθε, ότι το ίσιος, γράφεται με ένα σσσσσσΣΣΣΣΣ!
Γι' αυτό χάθηκα...!
Εύχομαι, ολόψυχα, κοπέλα μου, να είσαι ήδη ΕΚΕΙ και ΠΟΤΕ, να μην χαθείς!
Καρδούλες δυο, (τυχαίο), κι άντε, όλα Σούμα, προς Δημοσίευσιν!
****
Κι άμα το φορτώσω το γαϊδούρι αυτό και με σχόλια, εκεί να δεις, πηγάδια, βάθη και ΥΨΗ!!!