Πάει πολύς καιρός, από τότε.
Ένα Αλλιώτικο όνειρο μ' είχε ξυπνήσει απότομα.
Ένας Λευκός Τοίχος με τρεις κορνίζες, μακρινές.
Τον κοίταζα, τάχα.
Τότε, η μεσαία κορνίζα άρχισε να κάνει σαν ζουμ μηχανής και να έρχεται πιο κοντά μου η κορνίζα, που ήταν μια εικόνα της Παναγίας.
Προβληματίστηκα, ξύπνησα, δεν ήξερα μετάφραση...
Το βράδυ έμαθα πως Έφυγε ένα αγαπημένο κορίτσι απ' το χωριό, το έλεγαν Μαρία.
Είχε το όνομα της Παναγίας.
Το συνδύασα με το όνειρο, έδιξα την σκέψη μακριά.
Πολύ σύντομα, μέρες σχεδόν, κοντά, Έφυγε η Μαρία του Γιάννη, του Ποιητή... ναι.
Τρόμαξα.
Άρχισε η μετάφραση του ονείρου, άγρια.
Τώρα; Ποια Μαρία;
Είχα φοβηθεί, για όσες Μαρίες ήξερα.
Σε λίγες μέρες χτύπησε κλαμμένο τηλέφωνο.
Έφυγε ένα κορίτσι 25 χρονών! Τώρα θα παντρεύονταν! Από μικρόβιο σε Νοσοκομείο! Μέσα σε μια νύχτα!!!
Πώς το λέγαν το κορίτσι;
Δέσποινα!
....
Όλα, ονόματα της Παναγιάς.
Είναι κοντά Της, είμαι σίγουρη.
Ίσως, ΟΠΟΙΟΝ χρειάζεται, παίρνει...
Ίσως, κάποτε καταλάβουμε τα "γιατί".
Οι δυο Μαρίες, ξέρω, ήταν Έτοιμες, από μόνες τους για το Άλλο Ταξίδι, είχαν ετοιμάσει και τους γύρω...
Η Δέσποινα... ήταν ΣΟΚ! Για όλους!
τελίτσες.
Δεν υπάρχουν για ΟΛΑ φάρμακα.
ΜΙΑ τελεία.
Ένα Αλλιώτικο όνειρο μ' είχε ξυπνήσει απότομα.
Ένας Λευκός Τοίχος με τρεις κορνίζες, μακρινές.
Τον κοίταζα, τάχα.
Τότε, η μεσαία κορνίζα άρχισε να κάνει σαν ζουμ μηχανής και να έρχεται πιο κοντά μου η κορνίζα, που ήταν μια εικόνα της Παναγίας.
Προβληματίστηκα, ξύπνησα, δεν ήξερα μετάφραση...
Το βράδυ έμαθα πως Έφυγε ένα αγαπημένο κορίτσι απ' το χωριό, το έλεγαν Μαρία.
Είχε το όνομα της Παναγίας.
Το συνδύασα με το όνειρο, έδιξα την σκέψη μακριά.
Πολύ σύντομα, μέρες σχεδόν, κοντά, Έφυγε η Μαρία του Γιάννη, του Ποιητή... ναι.
Τρόμαξα.
Άρχισε η μετάφραση του ονείρου, άγρια.
Τώρα; Ποια Μαρία;
Είχα φοβηθεί, για όσες Μαρίες ήξερα.
Σε λίγες μέρες χτύπησε κλαμμένο τηλέφωνο.
Έφυγε ένα κορίτσι 25 χρονών! Τώρα θα παντρεύονταν! Από μικρόβιο σε Νοσοκομείο! Μέσα σε μια νύχτα!!!
Πώς το λέγαν το κορίτσι;
Δέσποινα!
....
Όλα, ονόματα της Παναγιάς.
Είναι κοντά Της, είμαι σίγουρη.
Ίσως, ΟΠΟΙΟΝ χρειάζεται, παίρνει...
Ίσως, κάποτε καταλάβουμε τα "γιατί".
Οι δυο Μαρίες, ξέρω, ήταν Έτοιμες, από μόνες τους για το Άλλο Ταξίδι, είχαν ετοιμάσει και τους γύρω...
Η Δέσποινα... ήταν ΣΟΚ! Για όλους!
τελίτσες.
Δεν υπάρχουν για ΟΛΑ φάρμακα.
ΜΙΑ τελεία.
Ενδέχεται να έχω γράψει ανάποδα τα "Δρομολόγια" απ' τις Δύο Μαρίες.
ΑπάντησηΔιαγραφή.... Η απουσία μετράει κι όχι ο χρόνος.
Ας το στριμώξω εδώ.Παραμονή του Ευαγγελισμού 2016, λόγω υγείας, ξάπλωσα νωρίς και απότομα, πάντα σε γιορτή της Παναγίας, υπάρχει μια λαχτάρα, συνάμα κι ένα θαύμα της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, είμαι ζωντανή, πάλι, εκτός Νοσοκομείου και υπό ανάρρωσιν!
Όνειρο με ξύπνησε. "Κωλοτούμπα" στον ύπνο. Άλλο στο ξύπνιο. Περίεργο... Τί θα γίνει πάλι; Σηκώθηκα, έτρεξα κατευθείαν στο καντηλάκι, να δω, αν έσβησε...
Όχι, έκαιγε απαλά, έφτανε το λαδάκι, ως και αύριο.
ωστόσο, συμπλήρωσα και κάθισα να μάθω τα νέα, να γράψω και το όνειρο...
Το νου μας... αυτό δεν εξαρτάται από μας, δυστυχώς!
Άλλη φορά, περισσότερη ανάπτυξη.
ΣΕ ΚΑΛΟ, ΟΛΩΝ ΜΑΣ!
Κι ένα άλλο είδα, δεν το θυμάμαι. Με ιερέα έχει να κάνει. Βοήθειά μας, κι ας μη μάθω κάτι άσχημο!... Πέμπτη ξημερώματα.
Έπιασε βροχούλα. Ας είναι απαλή, έτσι όπως ξεκίνησε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΟΚ! Να στριμωχτώ εδώ, μόνο για να υπάρχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τα βρω , αν χρειαστεί, για την ροή.
Έκανα μια προσπάθεια, να ξαναμπώ τη νύχτα, γύριζαν όλα, όμως και έκλεισα άρον - άρον, μην πέσω εδώ, μην πέσω εκεί και χτυπήσω.
Με υπερπροσπάθεια έφτασα στο κρεβάτι μου.... (Αμέτρητο θαύμα ή ένα ακόμα εμπόδιο;)
Κοιμήθηκα, πέθανα κι αναστήθηκα δεν ξέρω.
Όνειρα με σήκωσαν πάλι, δεν τα θυμάμαι, αν σηκωθώ πολύ γρήγορα. Το τελευταίο, πρέπει να είχε κάποια σχέση με την κωλοτούμπα...
Ας είναι.
Πάτησα το κουμπί ν' ανοίξει ο υπολογιστής και τρόμαξα!
Πριν καλά - καλά, φορτώσει, μαύρος ακόμα, ακούστηκε δυνατά μεσ' την κουζίνα μου και μέσα στη νύχτα "ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΤΗΝ ΓΗ ΜΑΣ, θα την κάνεις δική σου, κ.λ.π. και έμεινα!
πατούσα κουμπιά, να μπω, να ανοίξει, κι όταν ειπώθηκαν τα λόγια, όλα τα υπόλοιπα, τότε, μού έδωσε εικόνα...
Είχαν μείνει όλες οι καρτέλες ανοιχτές, απ' το απότομα που έφυγα τη νύχτα.
ΣΟΚ και λαχτάρα. Σημείο 1 και 17, απ' το βιντεάκι αυτό https://www.youtube.com/watch?v=hqld7uLvktY Ανδρείας Ήθος - Κολοκοτρώνης προς Ιμπραήμ!
Δύσκολο να συνέλθω...
Ύποπτες μέρες, πρέπει να είμαι πιο σύντομη, στα όσα γράφω...
Λογικά, δεν είχε κλείσει καλά το λαπ. Πρέπει να ήταν σε στάση αναμονής, τόσες ώρες!
1827. Το μένος του Ιμπραήμ κατά των Μωραϊτών είναι απύθμενο, Τα χωριά καίγονται, οι ραγιάδες που προσκύνησαν σώζονται, οι άλλοι, οι πιο ζόρικοι και ατίθασοι πρέπει να καμφθούν. Πέτρα στην πέτρα δεν αφήνει, ισοπεδώνει τά πάντα, δενδροκοπεί τη γή που ζουν οι Έλληνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Επανάσταση, σβήνει...
Όμως, την στιγμή εκείνη ο Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μωριά, αποφασισμένος να σώσει την Επανάσταση του Γένους, με όλες του τις δυνάμεις εμψυχώνει τους Έλληνες για να αντισταθούν και να διώξουν τους Αιγύπτιους, αλλά και τους δείχνει με τη "φωτιά και το τσεκούρι" πως το Έθνος δε μπορείνα ανεχθεί άλλους προσκυνημένους και ο δρόμος είναι ένας.
Στον Ιμπραήμ απέστειλε ένα γράμμα, "μνημείο λόγου και στρατιωτικού ήθους" (Σαράντος Καργάκος, "Νεώτερη Ελληνική Ιστορία" τ.Β1, σελ 198, εκδόσεις Γεωργιάδη), απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε εδώ, στο οποίο αποτυπώνεται το μέγεθος του ανδρός και το ηθικό του μεγαλείο.
Είναι Αυτός τον οποίο προσφάτως κάποιοι πολιτικοί και τηλεοπτικά κανάλια, ειρωνεύτηκαν και χλεύασαν σκαιότατα.
Συγχώρα μας, Γέρο, που δε φανήκαμε αντάξιοί σου,,,,
Συγχώρα μας, που δεν αφήσαμε την ψυχή μας να πετάξει δίπλα στη δική σου.
***
Δε γίνεται να φέρω το βιντεάκι, εδώ στα σχόλια, όταν χρειαστεί, σε ανάρτηση...
Σ' χώρα με, Χριστέ μου, πρωί πρωί... δύσκολα.
Δώσε δύναμη.
Πριν 11 ώρες, λέει η καρτέλα, η ανοιχτή
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος
11 ώρες ·
Συγχώρα μας Γέρο που δεν εφανήκαμε αντάξιοι σου...
αν κάνω ανανέωση, ίσως αλλάξουν οι ώρες και δω
Ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος
11 ώρες ·
Συγχώρα μας Γέρο που δεν εφανήκαμε αντάξιοι σου...
Τόσε παραμένουν, και τώρα είναι 6 και 27
δεν γίνεται να βρω ακρίβεια στην δική μου... την νυχτιάτικη.
Δεν έχει σημασία.
Πάω να μάθω ειδήσεις, κι είθε να είναι ΚΑΛΕΣ!
Ναι, θυμήθηκα. Κάπου εκεί ήταν η ώρα, μετά το σχόλιο στην Λαμπρινή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα Σταματίου - Παπ είπε...
Χαίρομαι που χαίρεσαι, Λαμπρινή!
Χρόνια Πολλά και Καλά!
<3,<3,<3
Καλό Σ/Κ!
26 Μαρτίου 2016 - 2:28 π.μ
Έμαθα καθυστερημένα για την Βαγδάτη, έμαθα και για τα λόγια του Ιερώνυμου, http://www.enikos.gr/society/379275,Arxiepiskopos-Ierwnymos-Na-prospa8hsoyme-na-apokthsoyme-oti-exoyme-xasei-.html,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ευχηθούμε όλοι οι Έλληνες να βυθιστούμε στην έννοια της σημερινής εορτής και να προσπαθήσουμε ότι έχουμε χάσει να το αποκτήσουμε ξανά», επισήμανε ο Αρχιεπίσκοπος.
Τώρα, τι κάνω, Χριστέ μου;
Δως μου ροή...
Έχω καταλάβει πια θέλεις να είναι η Αποστολή μου και με κρατάς στη ζωή, αλλά... θα χασομερήσω κόσμο, έτσι που τα εξηγώ.
Φώτησέ με!Μην κάνω κύκλους... άσκοπους.
Ναι... Η κωλοτούμπα... ήταν αυτό: http://katohika.gr/gn-blog/thea-isida-kai-simptoseis/
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κατάλαβα... μετά, πολύ μετά.
Η πρώτη φορά, δεν ήταν όνειρο, συνέβει με το καντήλι μου... κι ήταν τότε, στις εκλογές, που το ΟΧΙ έγινε Ναι.
Σοκαρίστικα, ειπώθηκε η λέξη "κωλοτούμπα" και τότε θυμήθηκα την καντηλήθρα και το Σημάδι της...
Οπότε, περίμενα κάτι παραπλήσιο, τώρα.
ΑΠΑΤΗ.
Κοντά είναι.
Όχι, δεν ζητάω επιβεβαίωση ... μελλοντολόγας!
Ξαφνιάζομαι με τα "Άνωθεν" όπλα που μάς δίνονται, ειδικά αυτή την εποχή και δεν τα "πιάνουμε"... δυστυχώς, να βοηθηθούμε.
Αυτό, μόνο.
Σύμπτωση της κωλοτούμπας, συνδυασμός μπλόκινγκ με Βουλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://aikaterinadespoti.blogspot.gr/2016/03/blog-post_78.html
Το είδα χθες, πριν πάρω τους μπερδεμένους δρόμους της μέρας μου και της νύχτας μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίως πόρτα μου, ανοιχτή και ΦΩΣ.
Κάλπασμα!!!
Περνάει τ' Άλογο!!! απ' τον δρόμο!!! 2:24!μ.μ. λέει το λαπ!
"Περάστε παιδάκια..." έλεγε, νομίζω, η δική μου φωνή.
Κι ύστερα, όλη μέρα και νύχτα, τόσα παιδιά, γύρω μου!
Συν και κάτι που θύμιζε "κάτι".
Να μείνει στα πρακτικά μου!
Έστω και καθυστερημένα.
Σημαντική μέρα του 2016
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα δυο "όνειρα" (ή καταστάσεις) που μου έχουν μείνει ακόμα με ερωτηματικό...
Κάποτε θα μάθω την πηγή.
ωστόσο, σήμερα προστέθηκε και ένα τρίτο.
Κείμενο, παράγραφος ήταν, μα εγώ πρόλαβα να "συγκρατήσω", μόνο μια φράση της Αρχής.
Δεν ξαφνιάστηκα... αν και σηκώθηκα.
Όταν ασθενείς, πιάνεις, θες δε θες, κρεβάτι.
Δεν κοιμόμουνα, ακριβώς.
Η γειτονιά είχε πολύ φυσιολογική ζωή, εκτός απ' τα χάχανα που με προβλημάτισαν, εκεί, στο κρεβάτι, με τα μάτια κλειστά, να μην ζαλίζει το ταβάνι...
Έχει και πολύ ύψος, άλλωστε.
Στο φυσιολογική: τα παιδάκια έπαιζαν, φώναζαν. Κυριακή σήμερα.
Το "όνειρο" αφορούσε παιδί.
Επιρεασμένη, ίσως.
Σε ΚΑΛΟ του, για ΚΑΛΟ του!
"...Είναι τόσο καλό παιδί, που.... κ.λ.π. κ.λ.π."
Απ' όπου κι αν ήταν, αφορά μέλλον.
Αν ζω, θα το μάθω, ίσως.
Τότε θα σας το πω.
Να θυμηθώ, όταν ξανάρθω εδώ, να γράψω για τα άσπρα της Τ. "Άλλα μηνύματα έχεις ανάγκη εσύ, άλλα δίνει σε μένα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου είπε "Σ' ευχαριστώ" που μού το είπες αυτό, το κατάλαβα...
Νο μέντιουμε εδώ.
Ημερολόγιο είναι.Καταγραφή ζωής, σε όλα της τα στάδια.
Εδώ έχω σημάδι κωλοτούμπας στα σχόλια. Για τα αρχεία που θα ξεχάσω...!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://tamenoblog.blogspot.gr/2016/04/blog-post_96.html
Δε μπήκα για να μείνω, μόνο, για να κρατήσω στίγμα ώρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινήθηκα, μόλις είδα τι κράτησε η μηχανή μου...
Δεν μεταφράστηκε έτσι το "όνειρο", όμως νόμιζα... το σκέφτηκα πολλές φορές.
Άλλα ήθελε, αυτά έγιναν!
χαμογέλασα...και σταγόνες στην τέντα!
"μαμά, βρέχει" φώναξε το κοριτσάκι, κάτω. "φέρε ομπρέλα".
Συναρμολόγησα ξανά την μηχανή και βγήκα στο μπαλκόνι μου που είναι τσίρκο (υγεία -γαρ...) και κράτησα ενθύμιο.
Ίσα που το αντιλήφθηκαν οι άλλοι.
Μήνυμα ήταν... Ναι, σταμάτησε...
Δεν ξέρω τι θα φαίνεται.
Το γατί χορεύει.
Κι αν έρθει μπόρα, δική μας θα είναι, θα περάσει.
Άλλη στιγμή, περισσότερα.
Δεν έμαθα τι ακριβώς έγινε και γίνεται σε όλον τον κόσμο.
Δεν θέλω, ακόμα, να μάθω.
Θέλω να χαλαρώσω απ' τις έντονα συναισθηματικές στιγμές τις δικές μου και όταν θα κατακάτσουν, γιατί ήταν Ιερές,θα λύσω και την περιέργειά μου, θα έχω "χώρο' και για γενικές στεναχώριες, γιατί, πάντα δυστυχώς, θα υπάρχουν.
Έτσι όμως, μαθαίνοντας ειδήσεις, χάσαμε την δραστηριότητα, την όποια, στην δική μας ζωή.
Έπρεπε να πάθω, για να μάθω.
Μού πήρε 55 ολόκληρα χρόνια.
Προτεραιότητα, όχι σε μένα, αλλά στους πολύ κοντινούς μου άλλους, κι αν μπορέσω και παραπέρα και πολύ παραπέρα.
Έτσι σκέφτομαι και κρατάω αυτή την γλυκιά Ιερότητα, που έφερε το πρωινό μου, το δικό μου πρωινό.
Είδα πομπή... Γλυκειά... Σα να συνοδεύονταν Άγγελος. Σάββατο σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σημειώσω και το όνειρο της Ελπίδας.
Πέρασαν μέρες από τότε.
Πήδαγε με άλματα, τρομαγμένη, κάτω.
Εγώ ήμουνα ήδη κάτω. Πού όμως; Έφευγα;
...Δεν ήταν καλό το όνειρο, είχε και μάννα τρομαγμένη μέσα, αςπάει στα όρη, στα βουνά, τα ακατοίκητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Αγίου Εφραίμ, σήμερα, Πέμπτη, της Ζωοδόχου Πηγής, αύριο, κάθε μέρα και μια γιορτή, πολλές γιορτές.
Κυριακή, γιορτή μητέρας, όλη η ζωή μια γιορτή, με αναμνήσεις των αναμνήσεων.
Κι αν πας να μάθεις τις ειδήσεις και τις ζωές των άλλων, χαμένος από χέρι, πάει η μέρα σου και μέρος της ζωής σου...