Ότι χρωστώ 5

Εκείνη τη μέρα, την 15 Γενάρη 2016

μετά το τράβηγμα.... των μαλλιών μου,
συνάντησα και έναν φίλο που πιστεύει, αλλά, δεν το δείχνει.

"Προσωπικά δεδομένα", γελάσαμε.

Το πρόσωπό του, μόλις τον είδα, έλαμπε από χαρά!

Κατάλαβα! Είχε πιάσει η Προσευχή μου!

"Πες μου, αν και το "βλέπω". Πώς είναι η Τάδε;"

"Σαν να μην είναι άρρωστη, σαν να μην αρρώστησε, ΠΟΤΕ!"

(Δικά μου τα Ν, για τον ΗΧΟ ...)

"Αφήσαμε τους γιατρούς και το χαιρόμαστε, όλοι μας!"

και άλλα, είπε, ο φίλος, που φίλος για μένα, σημαίνει γνωστός, ίσως και τυχαίος περαστικός, απ' τον δρόμο της ζωής μου.

"Χαρείτέ το! Είναι Αναλαμπή. Χρόνος για να "χορτάσετε", για να προλάβετε, πολλά! Ξέρεις, προσευχήθηκα και για Κείνη, εκείνη τη νύχτα, στο Σαρανταλείτουργο, με τα ονόματα Υπέρ Υγείας, δεν ήξερα όμως, πόσο γρήγορα έφτασε η Προσευχή μου και Εάν!"

"Σ' ευχαριστώ....! Μη μού πεις...!"

Κι έσκυψε το κεφάλι του από συγκίνηση, μη δω, ίσως, το κρυμμένο δάκρυ του;

...
Κι ύστερα, κλείσαμε απ' την συζήτηση το ΑΝΩΤΕΡΟ θέμα και είπαμε για γήινα πράγματα, εκεί, στη μέση του δρόμου. 

Επιμονή, η ετικέτα: Ανάληψη Βόλου!
Δεν το νοώ, μα να μείνει!