Παρελθόν και παρόν
Να είστε γερά παιδιά μου!
Η χαρά σας, χαρά μου!
Όπως και η λύπη.
Αυτή όλη δικιά μου!
Όπως κάθε μάνα.
15 Φεβρουαρίου, 2007
Στους φίλους!
Εσείς ξεχωρίζετε απ' τους γνωστούς!
Γι' αυτό είστε και λίγοι!
Κοντά σας.... όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Ψυχικά, πάντα!
Γι' αυτό είστε και λίγοι!
Κοντά σας.... όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Ψυχικά, πάντα!
Στους συγγενείς!
Είμαστε τόσο πολλοί!
Σας νοιάζομαι!
Να το θυμάστε!
Θέλω να είστε όλοι σας καλά!
Δεν μπορώ να είμαι το ίδιο "κοντά" με όλους.
Τότε θα έπρεπε όλη μέρα να τηλεφωνώ και να ταξιδεύω!
Λογικά, δεν γίνεται.
Όχι, τόσα παράπονα λοιπόν!
Σας νοιάζομαι!
Να το θυμάστε!
Θέλω να είστε όλοι σας καλά!
Δεν μπορώ να είμαι το ίδιο "κοντά" με όλους.
Τότε θα έπρεπε όλη μέρα να τηλεφωνώ και να ταξιδεύω!
Λογικά, δεν γίνεται.
Όχι, τόσα παράπονα λοιπόν!
Στα αδέλφια
Ενωμένοι σαν γροθιά θα καταφέρουμε περισσότερα.
Το αίμα νερό δεν γίνεται
κι αν γίνεται,
δεν πίνεται!
Εγώ σας αγαπώ και μου λείπετε όλοι το ίδιο!
Το αίμα νερό δεν γίνεται
κι αν γίνεται,
δεν πίνεται!
Εγώ σας αγαπώ και μου λείπετε όλοι το ίδιο!
Στον άντρα μου!
Άντρα μου, σ' ευχαριστώ που είμαστε από παιδιά μαζί!
Να μ' αγαπάς!
Κι αν κουραστείς να μ' αγαπάς, μην φύγεις!
Έχω κάνει μια ευχή:
"Να γεράσουμε μαζί!"
Να μ' αγαπάς!
Κι αν κουραστείς να μ' αγαπάς, μην φύγεις!
Έχω κάνει μια ευχή:
"Να γεράσουμε μαζί!"
Στα παιδιά μου!
Η χαρά σας, χαρά μου!
Όπως και η λύπη.
Αυτή όλη δικιά μου!
Όπως κάθε μάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου