... Ήταν εκεί, και περίμεναν...
Σα, να μού μίλησε ο Θεός, μέσω της Φύσης.
Εγκατάλειψη ή προσμονή;
...Τσάκισα. Λύγισα.
Ευτυχώς, τόσο κοντά, πίσω στα γόνατά μου, υπήρχε φαρδύ κάθισμα...
...Ακούμπησα εκεί, το λιγοστό βάρος μου και....
ΔΕΝ έκλαψα.
Μόνο "συνάχι".... απ' αυτό που σε "κρατά".
Ν' ανέβουν, προς Θέα, πολλών;
Ναι... ίσως, την Αξίζουν!
"Χρυσός", προέκυψε, τότε, ονομασία του άλπμουμ.
Κανείς δεν ξέρει, πόσο.
Μόνο τα λουλούδια, ήμερα και άγρια, μαζί κι η Θάλασσα...
....Καθιστή και ημιλυπόθυμη... φωτογράφησα.... τα της... ελπιδοφόρας Αγράμπελης.
Μετά, επενέβη ο "χασάπης", με πολύ συνάχι και μετά... βγήκε η "ορμή" της καταπιεσμένης ψυχής κι αντιλαλήσαν οι κορ'φές απ' τα βουνά και "ξυπνήσανε" οι γειτονιές, μεσημεριάτικα... και κανείς, δεν ήξερε πια, τίνος ήταν η .... Καρυδιά, τα κλαδιά και τα σκυλιά....
Κανενός!
"Μα.... για τα καρύδια... Για να τρώμε κανένα, γλυκό!"
"Ακόμα, δεν χορτάσατε; Πόσα χρόνια; Πόσες γυάλες γλυκού, θέλετε να σας φέρω, να χορτάσετε!...
Μ' έχετε "κεράσει" τόση πίκρα, με "διώξατε" απ' ότι αγαπώωωωω! Δε θέλω να έρχομαι, πια! Πάρ'τε, τα όλα! Ελάτε, κι εδώ! Η "Θέα" είναι εδώ, κι είναι για ΟΛΟΥΣ!"
..... κ.λ.π. Λυγίσαν τα βουνά, το βουνό, των βουνών καμάρι, το Πήλιο!
"Μα, τί λες; Τί σκληρά λόγια είναι αυτά; Η μάννα σου, ΗΤΑΝ Άλλος Άνθρωπος! Δεν μαλώσαμε ποτέ!"
"Ναι... έσκυβε πολύ κεφάλι, της έμοιασα, αλλά, ΩΣ, ΕΚΕΙ!
....κ.λ.π. Μη με προκαλείτε άλλο και πηδήσω απ' το μπαλκόνι... και μάς γράψει η Ιστορία, σήμερα!"
Κι ύστερα... λες να με έννοιωσε η Αγράμπελη;
Να με συγχώρεσε, που την πόνεσα, ΤΟΣΟ; οοοοοοοοοοοΟ.
****
Κράτησα, λοιπόν, ακόμα, έως ότου βρει την δύναμη και την ορμή, να τα "σωπάσει" κι αυτά.
Η Νόημα, δυσκολεύεται.
Όχι η Κατερίνα!
Κράτησα τη ζωή μου - Αντώνης Καλογιάννης - Ζαγορά Πηλίου
Κι ΟΛΟ το ΕΚΕΙ, "Κράτημα" .
Εδώ ο blogger.
Τελικά, ύπήρξα blogger;
Τι ΔΕΝ κράτησα, δεν ξέρω.
Κράτησα τη ζωή μου - Αντώνης Καλογιάννης - Ζαγορά Πηλίου
ΥΓ, Πρέπει να μάθω, πόσες γυάλες γλυκού θα "χρωστάω", αφού κόπηκαν κάποια κλαδιά!
Κι άλλο "Χρέος", το έταξα.... ΠΡΕΠΕΙ!
Σα, να μού μίλησε ο Θεός, μέσω της Φύσης.
Εγκατάλειψη ή προσμονή;
...Τσάκισα. Λύγισα.
Ευτυχώς, τόσο κοντά, πίσω στα γόνατά μου, υπήρχε φαρδύ κάθισμα...
...Ακούμπησα εκεί, το λιγοστό βάρος μου και....
ΔΕΝ έκλαψα.
Μόνο "συνάχι".... απ' αυτό που σε "κρατά".
Ν' ανέβουν, προς Θέα, πολλών;
Ναι... ίσως, την Αξίζουν!
"Χρυσός", προέκυψε, τότε, ονομασία του άλπμουμ.
Κανείς δεν ξέρει, πόσο.
Μόνο τα λουλούδια, ήμερα και άγρια, μαζί κι η Θάλασσα...
....Καθιστή και ημιλυπόθυμη... φωτογράφησα.... τα της... ελπιδοφόρας Αγράμπελης.
Μετά, επενέβη ο "χασάπης", με πολύ συνάχι και μετά... βγήκε η "ορμή" της καταπιεσμένης ψυχής κι αντιλαλήσαν οι κορ'φές απ' τα βουνά και "ξυπνήσανε" οι γειτονιές, μεσημεριάτικα... και κανείς, δεν ήξερε πια, τίνος ήταν η .... Καρυδιά, τα κλαδιά και τα σκυλιά....
Κανενός!
"Μα.... για τα καρύδια... Για να τρώμε κανένα, γλυκό!"
"Ακόμα, δεν χορτάσατε; Πόσα χρόνια; Πόσες γυάλες γλυκού, θέλετε να σας φέρω, να χορτάσετε!...
Μ' έχετε "κεράσει" τόση πίκρα, με "διώξατε" απ' ότι αγαπώωωωω! Δε θέλω να έρχομαι, πια! Πάρ'τε, τα όλα! Ελάτε, κι εδώ! Η "Θέα" είναι εδώ, κι είναι για ΟΛΟΥΣ!"
..... κ.λ.π. Λυγίσαν τα βουνά, το βουνό, των βουνών καμάρι, το Πήλιο!
"Μα, τί λες; Τί σκληρά λόγια είναι αυτά; Η μάννα σου, ΗΤΑΝ Άλλος Άνθρωπος! Δεν μαλώσαμε ποτέ!"
"Ναι... έσκυβε πολύ κεφάλι, της έμοιασα, αλλά, ΩΣ, ΕΚΕΙ!
....κ.λ.π. Μη με προκαλείτε άλλο και πηδήσω απ' το μπαλκόνι... και μάς γράψει η Ιστορία, σήμερα!"
Κι ύστερα... λες να με έννοιωσε η Αγράμπελη;
Να με συγχώρεσε, που την πόνεσα, ΤΟΣΟ; οοοοοοοοοοοΟ.
****
Κράτησα, λοιπόν, ακόμα, έως ότου βρει την δύναμη και την ορμή, να τα "σωπάσει" κι αυτά.
Η Νόημα, δυσκολεύεται.
Όχι η Κατερίνα!
Κράτησα τη ζωή μου - Αντώνης Καλογιάννης - Ζαγορά Πηλίου
Κράτησα τη ζωή μου - Αντώνης Καλογιάννης - Ζαγορά Πηλίου
Κι ΟΛΟ το ΕΚΕΙ, "Κράτημα" .
Εδώ ο blogger.
Τελικά, ύπήρξα blogger;
Τι ΔΕΝ κράτησα, δεν ξέρω.
ΥΓ, Πρέπει να μάθω, πόσες γυάλες γλυκού θα "χρωστάω", αφού κόπηκαν κάποια κλαδιά!
Κι άλλο "Χρέος", το έταξα.... ΠΡΕΠΕΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου