Να, λοιπόν, γιατί

επέμενε η ετικέτα:

"ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ"!

Έπρεπε, να βρω χρόνο, να την φέρω και ΕΔΩ, ΠΡΩΤΗ!


...Εμ!... Άμα ανακατεύεσαι με πολλά, θα παραλείψεις (τότε, το γράφαμε με η, λόγω του "θα", να όταν...) θα ξεχάσεις, θα σκοντάψεις, θα ξανασηκωθείς στην κατάλληλη στιγμή σου, αρκεί να είσαι εκεί, βεβαίως - βεβαίως...
Σ' ΧΩΡΑΤΕ!
Αδικαιολόγητη, μεν, μετανοημένη, δε!
Έχει να κάνει... αυτό το δεύτερο ρήμα!

Καλέ! Το "παίζεις" δασκάλα ή φιλόσοφος νέας γενιάς;

...Βρήκα καρέκλα και κάθισα, πάλι...

Είπαμε, θα διορθωθούμε, στο μέλλον, όσο και εάν, αυτό Υπάρξει!

Και γύρισα πίσω, να συμπληρώσω ένα ν. ακόμα, και κοίτα να δεις!

Η γενιά, γράφεται με ένα ν!!!

Πω πω, λάθος.....!
...μάννα που με γέννα...

Τί έμπνευση!

Έκτο παιδί, μα απ' τα χαρτιά έμαθα, 7 και το μωρό... ΈΦΥΓΕ, αεροβαπτίστηκε;

Ήξερα για γέννες που χάθηκαν στην δουλειά, αόριστα, μα και εγγεγραμμένη έβδομη; (δυο και δυο τα σύμφωνα και το είχα πετύχει! Χάρηκα! 7 τα σύμφωνα, 5 τα φωνήεντα! Πόσο μάς κάνουν;)

Καλό, μού ακούγεται, κι είχα μάθει να λέω, τόσα χρόνια, έκτη!

...Λείπουν παράγραφοι.... λείπουν, μα τα βιβλία της Ζωής, δεν γράφονται έτσι, τρέχοντας...

Από δω και πέρα, θα τ' αλλάξω!

"Έβδομη" θα λέω, μα θα ντρέπομαι... που ποτέ μου δεν προσευχήθηκα, για τον Άγνωστο για μένα, Αδελφό!

Φτύστε, ελεύθερα! Με κουπάκι, γράφεται, βεβαιώθηκα!

... Έτσι διορθώνονται τα Μεγάλα Λάθη, γράφοντας, γιατί εκεί, ανοίγει ένας διάλογος της Ψυχής που τα εκτός, δε σ' αφήνουν να ΤΗΝ Ακούσεις, ούτε ο ίδιος ή ίδια.

11 και 30, Κυριακή. Φτάνει!

ΣΙΓΗ.