Πασχαλούδες του φίλου...

Δευτέρα πρωί, φίλος, κι έχουμε μόνο, λίγες πινελιές χιονιού, ίσα -ίσα, για να θυμηθούμε πως υπάρχει και το χρώμα του λευκού.

Στο χωριό μας, θα χιόνισε, σίγουρα...
Δεν έχω εικόνα, φαντάζομαι.

Σαν σήμερα, που λες, είδα στο Φεις, πως σού μάζεψα πασχαλούδες και σού τις χάρισα, μάλλον!
Δεν υπήρχε άλλος, άλλωστε που να του άρεσαν οι πασχαλούδες, ούτε που να ήθελε σπόρους, για να φυτέψει όνειρα που θ' αποκτούσαν πολύχρωμα, πρωτότυπα χρώματα.

Τις κρατάμε, Αργύρη, να μη χαθούν. Ίσως, να γίνουν κι από δω...
Ποτέ, δεν ξέρεις.

 Υγ. Δεν μού έχει τύχει, να ανέβουν τόσο γρήγορα, τόσες φωτογραφίες!!!
Σα ν' άπλωσες το χέρι και να τις άρπαξες, ο ίδιος!
Δικές σου, φίλε μου!