Η ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΒΙΟΛΕΤΑ-1976
Στη λεύκα ακούμπησε απαλά ένα αστέρι.
Η δεσποινίς Βιολέτα δεν μνησικακεί:
(Της είχε στα δεκάξη υποσχεθεί,
το ίδιο,ναι,πως τον νυμφίο θα της φέρει).
Στη λεύκα ακούμπησε απαλά ένα αστέρι.
Η δεσποινίς Βιολέτα δεν μνησικακεί:
(Της είχε στα δεκάξη υποσχεθεί,
το ίδιο,ναι,πως τον νυμφίο θα της φέρει).
Γύρω η βραδιά ανθίζει λυπημένη,
θρηνολογούν αναίτια τα τριζόνια,
(είναι δικά της τα χαμένα χρόνια,
καιροί που γεννηθήκαν πεθαμένοι).
Δεν τα θυμάται,αγαπάει τον Βιγιόν,
παράφορα και τους καταραμένους ποιητές.
(Πλαγιάζει με εξαίσιους ιππότες εραστές.
Έφτασε τα πενήντα.Και λοιπόν;).
Το αστέρι κάποιο βράδυ θα κυλήσει.
Το πού μονάχα την ενδιαφέρει:
(Στα μάτια του ωραίου που θα φέρει
ή στα δικά της μάτια,πριν τα κλείσει;).
θρηνολογούν αναίτια τα τριζόνια,
(είναι δικά της τα χαμένα χρόνια,
καιροί που γεννηθήκαν πεθαμένοι).
Δεν τα θυμάται,αγαπάει τον Βιγιόν,
παράφορα και τους καταραμένους ποιητές.
(Πλαγιάζει με εξαίσιους ιππότες εραστές.
Έφτασε τα πενήντα.Και λοιπόν;).
Το αστέρι κάποιο βράδυ θα κυλήσει.
Το πού μονάχα την ενδιαφέρει:
(Στα μάτια του ωραίου που θα φέρει
ή στα δικά της μάτια,πριν τα κλείσει;).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου