Φυσσάει παγωμένος αέρας, ΑΛΛά,

φυσσάει βοριάς και μού παγώνει τα λουλούδια μου,
στο Βορεινό μου μπαλκόνι.
Άδικα τα προστατεύω με νάϋλον.
Κάποιος πρέπει να με βοηθήσει, να τα μεταφέρω κι αυτά, στο μπαλκόνι της Ελπίδας! (γάτας!)
Όλα εκεί, εκτός απ' την Ελπίδα, που έχει κατσικωθεί εδώ και καιρό μέσα, κι ας με παιδεύει!
"Μην αγαπήσεις τα ζώα, περισσότερο από άνθρωπο, θα είναι λάθος!" αλλά, έλα μου, που την αγάπησα, υπερβολικά πολύ και εγώ!
Της μιλάς και σου "μιλάει".
Απίστευτο γατί, απίστευτη "επικοινωνία!"
Δεν την βρίσκεις εύκολα, σε κανέναν άνθρωπο!
Τους καταλαβαίνω τους άντρες μου, γιατί την αγαπάνε περισσότερο!
Απόλυτα!
Μαζί τους!
...Εκεί λοιπόν, που παραλίγο να πάρει κι εμένα ο Βοριάς, μια γαρδένια... με κορμό, μού ψιθύρισε "κάτι".

"Να μην φοβάσαι τους ανθρώπους που σε έβαλαν σε Ιερή στιγμή τους, που προσευχήθηκαν για σένα, που άναψαν ένα κερί, για σένα, για το Καλό σου! Άλλους να φοβάσαι!... τα αρωματικά και τα πολύχρωμα και τα πολύ κεντημένα."

Ήρθα, ξανάνοιξα και το έγραψα.
Αυτό, δεν μού το ψιθύρισε...
Ανθρώπινη πρωτοβουλία.

Αντέγραψα και μια παλιά φωτογραφία.
Πολλά τα κεριά, κι η κάπνα μαζί, τοίχος που μάυρισε, κι έπρεπε να γκρεμιστεί, να ξαναστηθεί και να Αναστηθεί, Αλλιώς!

Μπορεί, εκείνοι οι άνθρωποι, να προσεύχονται ακόμα για το Καλό σου, κι εσύ να Νομίζεις, αλλιώς, με μικρό το α.

Πολλά ονόματα, τότε.
...Αυξήθηκαν, αυξάνονται, συνέχεια, μόνο που δεν "παίζεται" σε καμία προβολή.
Τα νοητά, δεν εκτυπώνονται, πάντα!
Δάτσ' όλ, αφού, τότε, φάνηκε, ας ξαναφανεί!

Άγιος Εφραίμ, Νέας Μάκρης

Υγ. Το ότι αγαπάτε το λουλούδι μου... μα όχι εμένα, δεν με πειράζει, καθόλου!

Αρκεί που πολλοί βγαίνουν στα βουνά, ψάχνωντας κυκλάμινα!
Αρκεί που έμαθαν, πως κι αυτά, αξίζουν, μερίδιο αγάπης και θαυμασμού!
Δεν υπήρχαν παλιότερα, σε κανένα Ανθοπωλείο!
Δούλεψα και σε τέτοιο, παλιά, πολύ παλιά! (Άλλο Κεφάλαιο ζωής, αυτό, όμως! Δε θα προλάβω να τ' ανοίξω, αν δεν απομονωθώ κι άλλο... Και πιστέψ' τε με, δεν μ' αρέσει, καθόλου, αυτό! Η επιλεκτική απομόνωση, δηλαδή!)
Χάρηκαν Τόσο, που φυτρώνουν, παντού!

Αν τα δείτε και στην άμμο του Χορευτού, έπεσε πολύς σπόρος, μ' ένα χιόνι ακόμα, Λευκό, ίσως και να φυτρώσουν!
Όλα γίνονται σ' αυτόν τον κόσμο, αν το θελήσει Ο Δημιουργός της Φύσης... και της Ζωής!

Νο, μόρια, μόνο, ΝΟ!

Επέμενε η ετικέτα: ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ!
Να μείνει!