...Κι ύστερα, Άγιοι Πάντες, τότε και σήμερα και πάντα και κάθε μέρα!
Γιορτάζουν!
ΕΔΩ!
*****
...κατέβαινα στις 27 Δεκέμβρη, όπως κατεβαίνει κανείς στο πηγάδι του που ξέρει, δεν αντέχει το βάθος....
Κι εκεί, πρώτη συνάντηση, εξωκλήσι Άγιοι Πάντες.
Θολή εικόνα, παιδική.
Η μάννα, άναβε τα καντηλάκια.
με κρατούσε απ' το χέρι, με τραβούσε σε άβατους δρόμους και καλντερίμια, να κόψει δρόμους, να προλάβει...
Να πάμε παρακάτω...
Ίσως, σε ένα κτήμα μας... αν και θυμάμαι ένα γαϊδουράκι στην αυλή, εκεί, θυμίαμα.... θυμάμαι, πόδια πονεμένα... σαν τις 27...
Κι ύστερα, παρακάτω, θάνατος....
Ή, ζωή;
Θολή εικόνα του τότε, άτσαλα χώματα, ξεχώριζαν μετρημένοι μαρμάρινοι Σταυροί.
Τα μαρμάρινα... τα κατάλαβα αργότερα.
Τον Σταυρό μου, τον έμαθα καλά, από τότε!
****
να, γιατί, γράφω, λοιπόν!
Κάπου σκόρπιες, πολλές φωτογραφίες....
Λόγια βιαστικά και φτωχά, δεν μπορούν να σταθούν εύκολα στα Ανώτερα.
Το λέει η ζυγαριά της Τέχνης, που ξέρει καλά, να μ' εμποδίζει στο ζύγι μου, όταν προσπαθεί να τα λογικιάσει......
Φτωχός, ποικίλει, με τις φτωχές ΚΑΙ λέξεις του.
Όχι, δεν θ' ανοίξει λεξικό, να βρει πιο πλούσιες, να κεντήσει, κείμενο.
Με ότι έχει, μ' αυτό και θα χορτάσει, όσους πεινάνε και θέλουν τροφή, όχι μόνο για το σώμα, αλλά και για να ταίσουν, πεινασμένη ψυχή.
"Και πέτρες να βράσεις, θα βγει ζουμί, θα ταίσεις", έλεγε η μάννα.
Βράζω λοιπόν, πρόχειρο φαί, της ανάγκης, έτσι, εδώ, στον αέρα, όσο υπάρχει και αυτός και εγώ... η Κατερίνα.
Η Αίκατερίνα, όπως με διόρθωσε ο Πνευματικός που περίμενε στις γεμάτες Φωτοχυσίες Σκάλες, κάποτε, και που, πολύ αργότερα κατάλαβα, αν κι εγώ, ότι είχα να πω, τα κυριότερα αμαρτήμά τα μου, τα είχα πει, χωρίς πετραχήλι, άρα, δεν ήταν Εξομολόγηση, ήταν πρόβα, απλά εγώ, δεν είχα χρόνο να καταλάβω, πως ακόμα, δεν έχω συγχωρεθεί από ανθρώπους, ίσως όμως, Ναι, από Χριστό, γι' αυτό .... και τα πολλά ΑΝΩΤΕΡΑ,
Αλλά... πού και πώς να τα εξηγήσεις!
Το ότι έφτασα, μέχρι εδώ, σήμερα, ειδικά, σήμερα, να εξιστορώ, Μέγα Θαύμα!
...να βρω κι εκείνους τους Εκκλησιαστικούς Κανόνες, κι αν τα καταφέρω, θα βρεθώ και στον δρόμο της Συγχωρήσεως, μέσω των Ανθρώπων του Θεού, αλίμονο, αν δεν Υπήρχαν, Αυτοί, Αλίμονο....!
Μόνο ένα "αλλά" ... κάνει την διαφορά, μόνο αυτό, με εμποδίζει.
τελεία.
Γιορτάζουν!
ΕΔΩ!
| Ημερομηνία εορτής: | 22/01/2016 |
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
|
||||||
| Τύπος εορτής: | Σταθερή. Εορτάζει στις 22 Ιανουαρίου εκάστου έτους. |
|||||||
| Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Μανουηλ Επισκοπος, Αγιος Γεωργιος Επισκοπος Δεβελτου, Αγιος Πετρος Επισκοπος, Αγιος Λεων Επισκοπος Νικαιας, Αγιος Γαβριηλ , Αγιος Σιωνιος , Αγιος Ιωαννης , Αγιος Λεων , Αγιος Παροδος Πρεσβυτερος, Αγιοι Τριακοσιοι Εβδομηντα Επτα Μαρτυρες | ||||||||
...κατέβαινα στις 27 Δεκέμβρη, όπως κατεβαίνει κανείς στο πηγάδι του που ξέρει, δεν αντέχει το βάθος....
Κι εκεί, πρώτη συνάντηση, εξωκλήσι Άγιοι Πάντες.
Θολή εικόνα, παιδική.
Η μάννα, άναβε τα καντηλάκια.
με κρατούσε απ' το χέρι, με τραβούσε σε άβατους δρόμους και καλντερίμια, να κόψει δρόμους, να προλάβει...
Να πάμε παρακάτω...
Ίσως, σε ένα κτήμα μας... αν και θυμάμαι ένα γαϊδουράκι στην αυλή, εκεί, θυμίαμα.... θυμάμαι, πόδια πονεμένα... σαν τις 27...
Κι ύστερα, παρακάτω, θάνατος....
Ή, ζωή;
Θολή εικόνα του τότε, άτσαλα χώματα, ξεχώριζαν μετρημένοι μαρμάρινοι Σταυροί.
Τα μαρμάρινα... τα κατάλαβα αργότερα.
Τον Σταυρό μου, τον έμαθα καλά, από τότε!
****
να, γιατί, γράφω, λοιπόν!
Κάπου σκόρπιες, πολλές φωτογραφίες....
Λόγια βιαστικά και φτωχά, δεν μπορούν να σταθούν εύκολα στα Ανώτερα.
Το λέει η ζυγαριά της Τέχνης, που ξέρει καλά, να μ' εμποδίζει στο ζύγι μου, όταν προσπαθεί να τα λογικιάσει......
Φτωχός, ποικίλει, με τις φτωχές ΚΑΙ λέξεις του.
Όχι, δεν θ' ανοίξει λεξικό, να βρει πιο πλούσιες, να κεντήσει, κείμενο.
Με ότι έχει, μ' αυτό και θα χορτάσει, όσους πεινάνε και θέλουν τροφή, όχι μόνο για το σώμα, αλλά και για να ταίσουν, πεινασμένη ψυχή.
"Και πέτρες να βράσεις, θα βγει ζουμί, θα ταίσεις", έλεγε η μάννα.
Βράζω λοιπόν, πρόχειρο φαί, της ανάγκης, έτσι, εδώ, στον αέρα, όσο υπάρχει και αυτός και εγώ... η Κατερίνα.
Η Αίκατερίνα, όπως με διόρθωσε ο Πνευματικός που περίμενε στις γεμάτες Φωτοχυσίες Σκάλες, κάποτε, και που, πολύ αργότερα κατάλαβα, αν κι εγώ, ότι είχα να πω, τα κυριότερα αμαρτήμά τα μου, τα είχα πει, χωρίς πετραχήλι, άρα, δεν ήταν Εξομολόγηση, ήταν πρόβα, απλά εγώ, δεν είχα χρόνο να καταλάβω, πως ακόμα, δεν έχω συγχωρεθεί από ανθρώπους, ίσως όμως, Ναι, από Χριστό, γι' αυτό .... και τα πολλά ΑΝΩΤΕΡΑ,
Αλλά... πού και πώς να τα εξηγήσεις!
Το ότι έφτασα, μέχρι εδώ, σήμερα, ειδικά, σήμερα, να εξιστορώ, Μέγα Θαύμα!
...να βρω κι εκείνους τους Εκκλησιαστικούς Κανόνες, κι αν τα καταφέρω, θα βρεθώ και στον δρόμο της Συγχωρήσεως, μέσω των Ανθρώπων του Θεού, αλίμονο, αν δεν Υπήρχαν, Αυτοί, Αλίμονο....!
Μόνο ένα "αλλά" ... κάνει την διαφορά, μόνο αυτό, με εμποδίζει.
τελεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου