να είμαστε ανοιχτοί σε ό,τι αξίζει και όχι στον κολλητό μας.

Μόνο «παρέες» υπάρχουν σ’ αυτή τη ζωή

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ / LITERATUR, Elliniki Gnomi, 30 Dec 2015

Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά
vas_nikpap@yahoo.gr
Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε στο Κορωπί. Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός στο Αντί, στις Εικόνες, στο Έθνος και στο Έθνος της Κυριακής από το 1983 έως σήμερα, έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι, έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και έχει επιμεληθεί βιβλία και σειρές. Κυκλοφορούν τριάντα τρία βιβλία της. Δεκαπέντε μυθιστορήματα, έντεκα ποιητικές συλλογές, δύο συλλογές με διηγήματα, ένας τόμος με συνεντεύξεις και τέσσερα παραμύθια. Άρθρα, συνεντεύξεις και κριτικές της έχουν δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά. Ανήκει στην εκδοτική ομάδα του διαδικτυακού περιοδικού Fractal. Σήμερα μιλάει στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ.
-Κυρία Γκίκα, ποιος βασικός λόγος σάς οδήγησε στη δημοσιογραφία; Ποια ανάγκη σας εκφράζετε μέσα από αυτή;
«Την ανάγκη μου να γράφω και να μαθαίνω συνέχεια. Είμαι από τη στόφα της μαθήτριας, ξέρετε. Βέβαια, στα πολύ νιάτα μου και η διάθεση που υπάρχει στους νέους, να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Σήμερα εκείνο που υπερτερεί είναι η ανάγκη μου να κάνω ό,τι μπορώ για το βιβλίο. Να μοιραστώ τα όσα διαβάζω, ναι μ’ αρέσει να μοιράζομαι, να δώσω χώρο σε καινούργιες λογοτεχνικές φωνές. Διψώ για ό,τι καινούργιο και είμαι απ’ εκείνους που ένα βιβλίο μπορεί ως και να μου αλλάξει ζωή».
-Έχετε συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια με το “Αντί”, τις “Εικόνες”, το “Έθνος της Κυριακής”, με λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ ανήκετε και στην εκδοτική ομάδα του διαδικτυακού περιοδικού Fractal. Αν γυρνούσατε το χρόνο πίσω, θα αλλάζατε κάποιες από τις επιλογές σας;
«Κυρία Παππά, τις επιλογές τις κάνουμε με ό,τι είμαστε κάθε εποχή. Κατά συνέπεια τέτοια που ήμουν έκανα και εκείνες τις επιλογές, δεν ωφελούν οι εκ των υστέρων διορθωτικές κινήσεις. Αφήστε και το ότι αισθάνομαι πως υπήρξα ιδιαιτέρως τυχερή. Με πολλή, σκληρή, αφοσιωμένη δουλειά πάντοτε, εξάλλου είχα την τύχη να κάνω ό,τι αγαπώ στη ζωή, αλλά υπήρξα ταυτοχρόνως και τυχερή. Έζησα μεγάλες εποχές όσον αφορά την δημοσιογραφία, έμαθα από σπουδαίους ανθρώπους γι’ αυτήν. Και η νέα εποχή με έφερε στο διαδίκτυο με συναδέλφους που εκτιμώ πολύ, το fractal έγινε γιατί μαζί τους θέλω να μεγαλώνω, μαζί τους να γερνώ, να είναι μαζί μου για πάντα, με ό,τι σημαίνει ετούτο το «για πάντα», σ’ αυτή την τόσο εφήμερη ζωή. Καλά ήταν. Τίποτε δεν θα άλλαζα και είμαι ανοιχτή για όλα τα παρακάτω».
-Aσχολούμενη με το χώρο του βιβλίου ως βιβλιοκριτικός, πώς, κατά τη γνώμη σας, θα μπορούσε το ελληνικό κράτος να συνεισφέρει, ώστε να ενισχυθεί η παρουσία του ελληνικού βιβλίου στο εξωτερικό; Ποιες οι προτάσεις σας;
«Έχουν κανένα νόημα πια οι προτάσεις; Ελλιπής η κρατική παρουσία όσον αφορά το βιβλίο μια ζωή. Και τώρα ούτε καν ΕΚΕΒΙ. Με όλα τα λάθη του εντάξει, αλλά υπήρχε. Μόνο «παρέες» υπάρχουν σ’ αυτή τη ζωή. Και σε προσωπικό επίπεδο αυτό ακριβώς προσπαθώ να σπάσω, να είμαστε ανοιχτοί σε ό,τι αξίζει και όχι στον κολλητό μας. Όσον αφορά τις προτάσεις, να μεταφραστεί ό,τι αξίζει παντού. Αυτό δεν θέλουμε όλοι μας; Να υπάρχει παντού το ελληνικό βιβλίο, να φτάσει παντού κάθε άξια νέα φωνή και δεν το λέω ηλικιακά. Το νέο δεν έχει ηλικία».
-Στην εποχή μας, με την επικράτηση των social media και της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας, το βιβλίο, ως έντυπη καταγραφή, πιστεύετε ότι θα μπορέσει να επιβιώσει;
«Μια χαρά θα επιβιώσει και το αποδεικνύει διαρκώς! Και μια χαρά μπορούν και όλα να συμβιώσουν, αυτό εξάλλου είναι η δική μας εποχή. Το βιβλίο σαν αίσθηση είναι ανυπέρβλητο. Οι νέες εκδόσεις, πολλές έργο τέχνης, το αποδεικνύουν διαρκώς».
Συνέχεια, ΕΚΕΙ