Φύσηξε ΧΘΕΣ

Πραγματικοί φίλοι, πίστευαν πως θα βγάλω τελάλη, πως θα μού ανήκε η "αποκλειστικότητα"...

Νόμιζαν.

Εξήγησα, πως έχω την αποκλειστικότητα στο μάτωμα, γι' αυτό θ' αργήσω να σκαλίσω αυτή την πληγή.

Προέκυψε να ξυθεί σήμερα, οπότε, το πρώτο και πιο "χτυπημένο" αίμα που βγήκε, είναι αυτή η ανάρτηση.

...Εκείνο το βράδυ του πρώτου βιασμού, (απ' τα ίδια μας τα χέρια), στην αρχή, ενώ το χάίδευα και έψαχνα την κάθε γωνιά του και κρυψώνα του, μού επιφύλασσε μια έκπληξη.

Αντιστεκόταν, αφάνταστα...
Φωτιές έβγαζε, φωτιές.
Πονούσε και πονούσα.
Όλοι πονούσαμε, ακόμα και οι περαστικοί.
"Κρίμα! Είναι Ιστορικό Περίπτερο. Θα έπρεπε να το κρατήσουν...", άκουγα και μάτωνα, αόρατα.

Ήθελα να το πλύνω, να φύγει καθαρό...
Δεν μ' άφησαν.
Θα πατούσα καρφιά, μέσ' τα σκοτάδια της νύχτας.
Σκουπίσαμε όσα βλέπαμε, καθάρισε κι ο τρικυκλικιστής...

Οι άντρες το τύλιξαν σαν ληγμένο δώρο, με πανό απεργιών...
Φύγαμε και τ' αφήσαμε μέσα στη νύχτα, να μην το βλέπουμε, να μη μας βλέπει...

Εγώ, δεν είπα σε κανέναν, τι δώρο μού έκανε το Ιδιο.
"Τόσο Ιστορικό είμαι κι εγώ", μού είπε, όταν ξεδίπλωσα την χρόνια κρυμμένη, διπλωμένη, κιτρινισμένη, παλιοκαιρισμένη φωτοτυπία.

Την κράτησα, την φωτοτύπησα ξανά, δεν είχα βρει την δύναμη να την δείξω σε κανέναν και σήμερα βρήκα τα κότσια να την απλώσω, να την φωτογραφήσω, κι ας μη μ' άφηνε ο τρελός αέρας...

Στεγνή, ξέρει όμως εκείνος, από αόρατα βρεξίματα, γι' αυτό φυσσάει συχνά.



****

Δίπλα - δίπλα τα παλιά γειτονάκια.
Λείπουν, μα θα ανεμίζουν στην Ιστορία του Βόλου, για τις Στάσεις Ζωής που έκαναν, άνθρωποι του παρελθόντος και του παρόντος, εκεί!

Το Καφέ - Ουζερί ο Σώτος - Η Σώταινα κι ο Λεωνίδας, ΒΟΛΟΣ

Το Περίπτερο Κουταρέλια - Ιάσωνος, Βόλος - κι ένα κοριτσάκι στα λευκά.

Υγ. Δεν μπορώ να θυμηθώ από ποιο ένθετο είναι.
Τακ Τακ τακ! 7 και 57! Πέρασε ο αμαξάς με τ' άλογο!!!
Δεν πρόλαβα να τον καταγράψω!
ΑΝΩΤΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!