Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

«Το Πλήθος» " La foule" Ισιδώρα Μπουζιούρη


«Το Πλήθος» " La foule" Ισιδώρα Μπουζιούρη


8/10/15

 

Αχ! Η ξενητειά...

ΤΖΙΒΑΕΡI ❀ Βιτάλη Γλυκερία

8/10/15

Μ.Δημητριάδη - Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι

τ' αγαντάκι...
Προέκυψε!
Μ.Δημητριάδη - Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι 

8/10/15

Τί να γράφουμε;

Βίκυ Μοσχολιού ~ 4 τραγούδια στο Ηρώδειο 

ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ 00:12
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ 02:55
ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ (χρώματα κι αρώματα) 07:05
ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ 10:15


Συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου στο Ηρώδειο θέατρο - 24 Μαΐου 1987

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ

Στίχοι: Γιώργος Χρονάς
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού


Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο πέραμα με τους γέρους
στη θάλασσα να βρίζεις
τη κάμαρα που σε γέννησε
και τον Ξέρξη

Στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
τα κεραμίδια θα γίνουνε τσιμέντο
τα ξύλα θα γίνουνε πέτρες
η αγάπη θα γίνει χρήμα

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο την ίδια ώρα
θα αναστηθούμε


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού


Τον ήλιο είχες αγκαλιά
βασιλικό στο χέρι
και προς το μέρος της καρδιάς
κάτασπρο περιστέρι.

Πέρα από τη θάλασσα, πέρα από τα δάση
βρήκα την αγάπη μου που την είχα χάσει.
Πέρασαν τα όνειρα, πέρασαν τα πάθη
έλαμψε σαν άνοιξη η δική σου αγάπη.

Το Μάη είχες στα μαλλιά
γαρίφαλο στα χείλη
στα μάτια και στο μέτωπο
την ομορφιά τ' Απρίλη.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ (χρώματα κι αρώματα)

Στίχοι: Μιχάλης Κατσαρός
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μαρκόπουλος

Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Ξυλούρης, Βίκυ Μοσχολιού, Αναστασία Μουτσάτσου, Μάριος Φραγκούλης, Τζίμης Πανούσης.


Την εικόνα σου σεβάστηκα,
στη φλόγα δεν εκράτησα.
Την εικόνα την καλή
θα σου φέρω μιαν αυγή.

Χρώματα, χρώματα,
άσε τα καμώματα.
Χρώματα, χρώματα,
χρώματα κι αρώματα.

Την εικόνα σου σεβάστηκα
και κράτησα,
και τα χέρια μου θα ενώσω
πριν στη ζητιανιά τη δώσω.

Χρώματα, χρώματα,
χρώματα κι αρώματα.
Χρώματα, χρώματα,
άσε τα καμώματα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας


Στης ανάγκης τα θρανία
και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία
και τον πόνο τον παλιό

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας

Το σεργιάνι μας στον κόσμο
ήταν δέκα μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι
και ο τοίχος μιας αυλής

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας

8/10/15

Θά, περάσει!

Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο...
Μαρία Δημητριάδη: Ηχεί!

8/10/15

Κάνουν "μπαμ" τα μπαλόνια

Μπαλόνια είμαστε.
Μόνο εμείς ξέρουμε τα όριά μας.
Κανένας, άλλος, μα κανένας!
Άλλο να σπάσουμε μόνοι μας, κι άλλο να μας σπάσουν οι άλλοι, απ' το πολύ φούσκωμα!
Ε;

***

Γιατί λέμε «μπαμ» όταν σκάει ένα μπαλόνι;

balloons psd copy
Σε μια σαπουνόφουσκα ασκείται ασθενής υπερπίεση ενώ σε ένα φουσκωμένο μπαλόνι ισχυρότατη, συχνά έως και 10 φορές μεγαλύτερη από του περιβάλλοντα αέρα. Γι’ αυτό και ο ήχος από μια σαπουνόφουσκα που σκάει είναι αδύναμος σε αντίθεση με τον κρότο που κάνει ένα μπαλόνι όταν το τρυπήσουμε. Το τελευταίο είναι κατασκευασμένο από ελαστικό που αποτελείται από επιμήκη μόρια που μοιάζουν με μακαρόνια.
Όταν το φουσκώνουμε, τα μόρια εκτείνονται, δημιουργώντας στο τέλος ένα λεπτό και συμπαγές στρώμα. Ο εγκλωβισμένος αέρας πιέζει τα τοιχώματα του μπαλονιού. Αν εισχωρήσει σε αυτά μια καρφίτσα, γίνεται στιγμιαία πτώση της πίεσης, που διαρρηγνύει το ελαστικό, δημιουργώντας ένα χαοτικό ωστικό κύμα που εμείς το αντιλαμβανόμαστε ως κρότο.
πηγή

****

Θοδωρής Κοτονιάς ~ Το μπαλόνι

7/10/15

Κι ο τίτλος επιμένει, ακόμα.

Τελικά, κατάλαβα, πιάνοντας πολλές φορές πάτο, πως οι "πάτοι" διαφέρουν!
Άλλο να πέφτεις απότομα σ' αυτόν, χωρίς να το θέλεις.
Άλλο να τον κατεβαίνεις αργά - αργά από συχνά παραστρατήματα και να τον αισθάνεσαι.
Άλλο να σε σπρώχνουν απότομα.
Άλλο να σε στέλνουν γλυκά - γλυκά.
Άλλο να ξέρεις πως από κει ξεκινάει το καλύτερο ύψος και τον επιλέγεις.
Άλλο, άλλα, πολλά!
Όχι, δεν θα τον αλλάξω τον τίτλο!
Θα τον αφήσω ακόμα, να δω, τι ύψος μπορεί να "πιάσει"!

Μια διαφορά, μόνο:
Τον πάτο, τους πάτους, τους δικούς μου, τους ξέρω.
Τόσο, που δεν πονάνε το ίδιο, πια!
Μαθημένη.
Από πάτο ξεκίνησα, εκεί γύρω - γύρω, κινούμαι.
Ανεβαίνω, πέφτω, σηκώνομαι, μαθαίνω, ξανανεβαίνω, πότε παραπάνω, πότε παρακάτω, (όπως το μήλο, κάτω απ' την μηλιά...) αλλά, είπαμε, γραμμένα σκόρπια.

Παίζει ρόλο και η φρουτιέρα...

Άλλο ήθελα να γράψω:
Στεναχωριέμαι αφάνταστα για τον πάτο των άλλων!
Δε τ' αντέχω, ορκίζομαι!
Άμαθοι, γκρεμοτσακίζονται.
Ακούω, βλέπω, στεναχωριέμαι και φεύγω.
Έχω φύγει, σχεδόν, απ' την ίδια την ζωή μου!
Αυτό κι αν δεν αντέχεται!
Δεν πάει άλλο!
Πατώνω συχνά, βοηθάει, δυναμώνω, πεισμώνω, μα δεν βλέπω γύρω μου άλλους, ενώ ακούγονται τόσα "γκαπ - γκουπ"!
Πώς γίνεται, απορώ και θα απορώ!
Παλαμάκια μόνο, ακούγονται!
Μα δεν τσακίστηκαν ακόμα, αυτά τα χέρια, που έσπρωξαν τόσους άξιους μελλοντικούς αθλητές, σε αόρατους αλλά επικίνδυνους πάτους;
Αν είχα προλάβει, τουλάχιστον, να τους μάθω απ' την πείρα μου, πως εκεί θέλει κότσια, εσωτερικά που δεν μπορεί να στα δώσει κανένας, αν δεν τα έχεις μέσα σου, αν δεν έχεις μάθει να μαλώνεις με τον ίδιο τον εαυτό σου, κι αν δεν τα έχεις σπάσει πολλές φορές, από παιδί, αυτά τα κότσια, πολύ φοβάμαι, θ' αργήσουν πολύ να σηκωθούν.
Δύναμη!
και Πάτος!
Ναι!
Του προσδοκόμενου, αν όχι, του ανώτερου "Ύψους", όλων μας!
7/10/15