Κι αν τα ξεχνάς, δεν σε ξεχνούν.
Κι αν δεν πας, έρχονται Εκείνα και σε πάνε...
Στίγμα ΑΝΩΤΕΡΩΝ προσωπικών.
Κι αν δεν πας, έρχονται Εκείνα και σε πάνε...
Στίγμα ΑΝΩΤΕΡΩΝ προσωπικών.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΟΥΜΑ ΖΩΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΟΥΜΑ ΖΩΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016
Εμ!
Η πρόσβαση σε αυτό το ιστολόγιο επιτρέπεται μόνο σε προσκεκλημένους αναγνώστες
Εμ! Blogspot! .com!!!
Δεν έχετε λάβει πρόσκληση για την ανάγνωση
ΛΥΣΑΡΙ
ΠΗΓΗ
Λέξη: λυσάρι (Λεξικό Ομορρίζων)
Δείτε και: Κλίση Νέας Συνώνυμα
Δείτε και: Κλίση Νέας Συνώνυμα
| Η... | Παροιμία | Λόγια φράση | Γνωμικό | Φράση Ν.Ε. | ...της ημέρας, | Κουίζ |
Αρχική - Ριζική: λύω < αρχ. |λυτ λυσ λυν λυο λυμ λιτ λυω|
| λύνω <αρχ. λύω |
| λύση <αρχ. λύσις < |
"Απαντήσεις στις λογικές απορίες σας"
Ήθελα να "παίξω" μετον τίτλο και με ανάρτηση:
"Λυσάρι στις απορίες σας",
μού ήρθε στο μυαλό "Λύση" και παραπλήσια, οπότε, έψαξα, θυμήθηκα, έμαθα, πάμε για τίτλο:
"Απαντήσεις στις λογικές απορίες σας", όσο γίνεται, φυσικά!
Θα είναι πίσω στα σχόλια, για κέρδος χρόνου, για να μην "χασομεράμε", όλοι μας!
Όκευ; Καλά 'ξηγιέμαι;
"Λυσάρι στις απορίες σας",
μού ήρθε στο μυαλό "Λύση" και παραπλήσια, οπότε, έψαξα, θυμήθηκα, έμαθα, πάμε για τίτλο:
"Απαντήσεις στις λογικές απορίες σας", όσο γίνεται, φυσικά!
Θα είναι πίσω στα σχόλια, για κέρδος χρόνου, για να μην "χασομεράμε", όλοι μας!
Όκευ; Καλά 'ξηγιέμαι;
Να, λοιπόν, γιατί
επέμενε η ετικέτα:
"ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ"!
Έπρεπε, να βρω χρόνο, να την φέρω και ΕΔΩ, ΠΡΩΤΗ!
"ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ"!
Έπρεπε, να βρω χρόνο, να την φέρω και ΕΔΩ, ΠΡΩΤΗ!
Άσχετο - Διάφορα
...κι εκεί που έκανα μια Ανακαίνιση, νά 'το "ΚΛΙΚ"!
Μα να μην καταλάβω, τόσον καιρό, τί κάρφωναν;
Πόσο αργόστροφη μπορεί να είμαι;
Αδικαιολόγητη, κυρά - Κατερίνα!
Από μένα, σε μένα.
Στα "υπόψιν", από δω και πέρα!
***
Ισοπαλία!
****
Κι ακούγονταν, λέει "και η βλάμισσα...
ΠΩ ΠΩ, τι θα μού θύμίζε, αν ήμουνα εκεί!!!
Μακρυράχη, πλάτανος, πανηγύρι και νειάτα!
Να περνάει καλά, όλος ο κόσμος!!!
Κι εγώ, πέρασα, πολύ όμορφα, απόψε!
Άκουγα υπέροχη, μουσική!
Να είμαστε, όλοι μας ΚΑΛΑ!
Φυσικά και θα ήθελα να ήμουνα κι εκεί!
Είναι δυνατόν;
Του χρόνου, με το ΚΑΛΟ!!!
Μα να μην καταλάβω, τόσον καιρό, τί κάρφωναν;
Πόσο αργόστροφη μπορεί να είμαι;
Αδικαιολόγητη, κυρά - Κατερίνα!
Από μένα, σε μένα.
Στα "υπόψιν", από δω και πέρα!
***
Ισοπαλία!
****
Κι ακούγονταν, λέει "και η βλάμισσα...
ΠΩ ΠΩ, τι θα μού θύμίζε, αν ήμουνα εκεί!!!
Μακρυράχη, πλάτανος, πανηγύρι και νειάτα!
Να περνάει καλά, όλος ο κόσμος!!!
Κι εγώ, πέρασα, πολύ όμορφα, απόψε!
Άκουγα υπέροχη, μουσική!
Να είμαστε, όλοι μας ΚΑΛΑ!
Φυσικά και θα ήθελα να ήμουνα κι εκεί!
Είναι δυνατόν;
Του χρόνου, με το ΚΑΛΟ!!!
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016
ΧΡΥΣΟΣ!
... Ήταν εκεί, και περίμεναν...
Σα, να μού μίλησε ο Θεός, μέσω της Φύσης.
Εγκατάλειψη ή προσμονή;
Σα, να μού μίλησε ο Θεός, μέσω της Φύσης.
Εγκατάλειψη ή προσμονή;
Της προίκας...
Τσάκα - τσάκα, μια και το θυμήθηκα.
Καμία σχέση με έμπνευση.
Η έμπνευση είναι Άλλη Φώτιση, και χαράς τον που την έχει, την προκάλεσε ή μπόρεσε να την διαχειριστεί!
Είχα και τέτοιες αναλαμπές, αλλά η ζωή προτίμησε να την ζω, πρώτα και μετά να γράφω, οπότε, δεν υπάρχουν ήρωες... σού λέω!
...Χρόνια πριν, περίπτερο, βράδυ και ξενύχτι.
Περνάει ένας γιατρός.
"Τι καινούργιο μάς γράφεις, Κατερίνα;"
"Τα της ημέρας... Τίποτα συγκλονιστικό. Τα ανθρώπινά μας..."
"Γράφε! Αυτή είναι η προίκα για τα παιδιά σου!"
....
Τί είχε πει, ο άνθρωπος!
....
Σήμερα, συζητώντας με φίλη, το λεν' κι άλλοι πολλοί.
"Μα, γιατί δεν βάζεις διαφημίσεις! Δεν σε καταλαβαίνω!"
Τί να καταλάβουν;
Ξαναεξηγώ κι εδώ.
"Κάνω κέφι και εθελοντισμό".
"Μα, γιατί; Αφού σε διαβάζουν!"
"... Και τις τσόντες τις βλέπουν. Τί πάει να πει; Η διαφήμιση απαιτεί πρόγραμμα, σχέδιο, γραμμή, συμφέροντα, κ.λ.π."
"Είναι άδικο..."
"Άσε με, να είμαι εγώ!"
Τότε, θυμήθηκα την "προίκα".
Το είπα, το λέω κι εδώ:
"Όταν Αποχωρίσω, θ' αφήσω διαθήκη στα παιδιά μου, μαζί με τους κωδικούς, να διαχειριστούν τις σελίδες μου! Αν πάρουν δραχμή, ας μ' ανάψουν, μερικά παραπάνω κεράκια!"
Κλειδί στην πόρτα, και, ένα τραγουδάκι:
Καμία σχέση με έμπνευση.
Η έμπνευση είναι Άλλη Φώτιση, και χαράς τον που την έχει, την προκάλεσε ή μπόρεσε να την διαχειριστεί!
Είχα και τέτοιες αναλαμπές, αλλά η ζωή προτίμησε να την ζω, πρώτα και μετά να γράφω, οπότε, δεν υπάρχουν ήρωες... σού λέω!
...Χρόνια πριν, περίπτερο, βράδυ και ξενύχτι.
Περνάει ένας γιατρός.
"Τι καινούργιο μάς γράφεις, Κατερίνα;"
"Τα της ημέρας... Τίποτα συγκλονιστικό. Τα ανθρώπινά μας..."
"Γράφε! Αυτή είναι η προίκα για τα παιδιά σου!"
....
Τί είχε πει, ο άνθρωπος!
....
Σήμερα, συζητώντας με φίλη, το λεν' κι άλλοι πολλοί.
"Μα, γιατί δεν βάζεις διαφημίσεις! Δεν σε καταλαβαίνω!"
Τί να καταλάβουν;
Ξαναεξηγώ κι εδώ.
"Κάνω κέφι και εθελοντισμό".
"Μα, γιατί; Αφού σε διαβάζουν!"
"... Και τις τσόντες τις βλέπουν. Τί πάει να πει; Η διαφήμιση απαιτεί πρόγραμμα, σχέδιο, γραμμή, συμφέροντα, κ.λ.π."
"Είναι άδικο..."
"Άσε με, να είμαι εγώ!"
Τότε, θυμήθηκα την "προίκα".
Το είπα, το λέω κι εδώ:
"Όταν Αποχωρίσω, θ' αφήσω διαθήκη στα παιδιά μου, μαζί με τους κωδικούς, να διαχειριστούν τις σελίδες μου! Αν πάρουν δραχμή, ας μ' ανάψουν, μερικά παραπάνω κεράκια!"
Κλειδί στην πόρτα, και, ένα τραγουδάκι:
Η Διαθήκη - Χάρις Αλεξίου
Ίσως, λόγος Ύπαρξης
Κι ο τίτλος, εξηγείται:
Όχι, δεν θέλω να παραστήσω "κάτι".
Είχα πολλά "πράγματα" να πω, τα καθυστερούσα για "κατάλληλη στιγμή", φαίνεται, πως αυτή ήρθε τώρα.
Μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω τις συνεχόμενες παρατάσεις της ζωής μου, ενώ θα έπρεπε, βάση λογικής, να είμαι Φευγάτη, πολύ προ πολλού.
Και θυμήθηκα και μια αφιέρωση, πριν βγω στο "κλαρί" της δημοσιότητος.... (κι εννοώ τα βιβλία, γιατί εκεί προυπήρξα, κι όχι εδώ), μια φίλη, επειδή της έδειξα ένα ημερολόγιό μου και "κάτι" διάβασε, μού είπε:
"Μα εσύ, γράφεις σαν την Τάδε!"
Την άλλη μέρα, μού χάρισε ένα βιβλίο της Τάδε, κι η αφιέρωση έγραφε:
Στην Κατερίνα την Φευγάτη... κ.λ.π.
ΥΓ. Κλώτσησα, λίγο τότε, δεν καταλάβαινα και πολύ την έννοια του.
Η πολυδιασμένη, όμως, φίλη, μού εξήγησε και μετά
...................
........
ησύχασα!!!
Έπρεπε τώρα, να αλλάξω γραφή;
Κρύψ' τα Κατερίνα, μέχρι να σου πει η Μπίκα:
"Μα εγώ, για να γράψω αυτά που εσύ γράφεις σα νεράκι, πρέπει να διβάσω όλη αυτή την Βιβλιοθήκη μου και μάλιστα να την αντιγράψω!"
Κοίταξα, κι ήταν πολύ μεγάλη!
Κι εγώ, κρατούσα σακκούλες, μεγάλες και γεμάτες!
Τότε... (93; 94; Θα σε γελάσω.)
Δεν το πίστευε η Μεγάλη Δασκάλα!
Έψαχνε με τα γερασμένα χέρια της, έπαιρνε όποιο ημερολόγιο ή χαρτί ήθελε, κι έλεγε:
"θα μού διαβάσεις αυτό! Όχι, ότι θέλεις εσύ!"
και διάβαζα η καημένη...
Κι εκείνη, δεν μ' άφηνε να φύγω.
Κι είχα χτυπήσει διστατικά την πόρτα της...
Κουνάω κεφάλι.
Όχι, δε ζητάω, ουδεμία αναγνώριση.
Αν την ήθελα, θα έψαχνα κι αυτόν τον δρόμο.
Τον είδα με σαμαράκια, όμως, σαν τον Περιφερειακό μας, κι έκανα πίσω.
Θέλω στα μέτρα μου Κριτές. Αμόρφωτους και δουλεμένους, αλλιώς.
Έκανα ότι κάνουν όλοι.
Παπαγαλίζω, τραγουδώ, φωτογραφίζω.
Μεγαλώνω όμως, τα Έκτακτα παραμονεύουν, είδα ότι λείπει πολύ Ύλη απ' το κομμάτι της Πίστης μου και μαζεύτηκα εδώ,
Όχι, δεν θέλω να παραστήσω "κάτι".
Είχα πολλά "πράγματα" να πω, τα καθυστερούσα για "κατάλληλη στιγμή", φαίνεται, πως αυτή ήρθε τώρα.
Μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω τις συνεχόμενες παρατάσεις της ζωής μου, ενώ θα έπρεπε, βάση λογικής, να είμαι Φευγάτη, πολύ προ πολλού.
Και θυμήθηκα και μια αφιέρωση, πριν βγω στο "κλαρί" της δημοσιότητος.... (κι εννοώ τα βιβλία, γιατί εκεί προυπήρξα, κι όχι εδώ), μια φίλη, επειδή της έδειξα ένα ημερολόγιό μου και "κάτι" διάβασε, μού είπε:
"Μα εσύ, γράφεις σαν την Τάδε!"
Την άλλη μέρα, μού χάρισε ένα βιβλίο της Τάδε, κι η αφιέρωση έγραφε:
Στην Κατερίνα την Φευγάτη... κ.λ.π.
ΥΓ. Κλώτσησα, λίγο τότε, δεν καταλάβαινα και πολύ την έννοια του.
Η πολυδιασμένη, όμως, φίλη, μού εξήγησε και μετά
...................
........
ησύχασα!!!
Έπρεπε τώρα, να αλλάξω γραφή;
Κρύψ' τα Κατερίνα, μέχρι να σου πει η Μπίκα:
"Μα εγώ, για να γράψω αυτά που εσύ γράφεις σα νεράκι, πρέπει να διβάσω όλη αυτή την Βιβλιοθήκη μου και μάλιστα να την αντιγράψω!"
Κοίταξα, κι ήταν πολύ μεγάλη!
Κι εγώ, κρατούσα σακκούλες, μεγάλες και γεμάτες!
Τότε... (93; 94; Θα σε γελάσω.)
Δεν το πίστευε η Μεγάλη Δασκάλα!
Έψαχνε με τα γερασμένα χέρια της, έπαιρνε όποιο ημερολόγιο ή χαρτί ήθελε, κι έλεγε:
"θα μού διαβάσεις αυτό! Όχι, ότι θέλεις εσύ!"
και διάβαζα η καημένη...
Κι εκείνη, δεν μ' άφηνε να φύγω.
Κι είχα χτυπήσει διστατικά την πόρτα της...
Κουνάω κεφάλι.
Όχι, δε ζητάω, ουδεμία αναγνώριση.
Αν την ήθελα, θα έψαχνα κι αυτόν τον δρόμο.
Τον είδα με σαμαράκια, όμως, σαν τον Περιφερειακό μας, κι έκανα πίσω.
Θέλω στα μέτρα μου Κριτές. Αμόρφωτους και δουλεμένους, αλλιώς.
Έκανα ότι κάνουν όλοι.
Παπαγαλίζω, τραγουδώ, φωτογραφίζω.
Μεγαλώνω όμως, τα Έκτακτα παραμονεύουν, είδα ότι λείπει πολύ Ύλη απ' το κομμάτι της Πίστης μου και μαζεύτηκα εδώ,
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016
12
και "κάτι" που ακόμα κι αν έψαξες, δεν το μετέφρασες - ίσως- όπως του άρμοζε, αγαπημένε μου, σπαμ!
Το ροζ λουλούδι....
11
Παρελθόν και παρόν
Να είστε γερά παιδιά μου!
Η χαρά σας, χαρά μου!
Όπως και η λύπη.
Αυτή όλη δικιά μου!
Όπως κάθε μάνα.
15 Φεβρουαρίου, 2007
Στους φίλους!
Εσείς ξεχωρίζετε απ' τους γνωστούς!
Γι' αυτό είστε και λίγοι!
Κοντά σας.... όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Ψυχικά, πάντα!
Γι' αυτό είστε και λίγοι!
Κοντά σας.... όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Ψυχικά, πάντα!
Στους συγγενείς!
Είμαστε τόσο πολλοί!
Σας νοιάζομαι!
Να το θυμάστε!
Θέλω να είστε όλοι σας καλά!
Δεν μπορώ να είμαι το ίδιο "κοντά" με όλους.
Τότε θα έπρεπε όλη μέρα να τηλεφωνώ και να ταξιδεύω!
Λογικά, δεν γίνεται.
Όχι, τόσα παράπονα λοιπόν!
Σας νοιάζομαι!
Να το θυμάστε!
Θέλω να είστε όλοι σας καλά!
Δεν μπορώ να είμαι το ίδιο "κοντά" με όλους.
Τότε θα έπρεπε όλη μέρα να τηλεφωνώ και να ταξιδεύω!
Λογικά, δεν γίνεται.
Όχι, τόσα παράπονα λοιπόν!
Στα αδέλφια
Ενωμένοι σαν γροθιά θα καταφέρουμε περισσότερα.
Το αίμα νερό δεν γίνεται
κι αν γίνεται,
δεν πίνεται!
Εγώ σας αγαπώ και μου λείπετε όλοι το ίδιο!
Το αίμα νερό δεν γίνεται
κι αν γίνεται,
δεν πίνεται!
Εγώ σας αγαπώ και μου λείπετε όλοι το ίδιο!
Στον άντρα μου!
Άντρα μου, σ' ευχαριστώ που είμαστε από παιδιά μαζί!
Να μ' αγαπάς!
Κι αν κουραστείς να μ' αγαπάς, μην φύγεις!
Έχω κάνει μια ευχή:
"Να γεράσουμε μαζί!"
Να μ' αγαπάς!
Κι αν κουραστείς να μ' αγαπάς, μην φύγεις!
Έχω κάνει μια ευχή:
"Να γεράσουμε μαζί!"
Στα παιδιά μου!
Η χαρά σας, χαρά μου!
Όπως και η λύπη.
Αυτή όλη δικιά μου!
Όπως κάθε μάνα.
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016
θα βρεις μια χύτρα με το περιεχόμενο του τίτλου.
...
Πήγα κι εδώ, άμα δεν είχα αυτό το "ψάξε", μάθε και "κράτα" ότι καταλαβαίνεις, δε θα με λέγανε... (πώς αλήθεια; Έχω τόσα ονόματα! Χάθηκα...)
Εμ! Με τρελάνε οι "μορφωμένοι", έλεος!
Δεν ξέρεις κι αυτό, δεν ξέρεις κι εκείνο, είσαι αμόρφωτη, άσε να μιλήσουν μορφωμένοι, λες και δεν είναι μόρφωση η οικογένεια, η ανάγκη της επιβίωσης, μέσω της εργασίας, (σε άπειρα πόστα), λες και η ίδια η ζωή, δε σε διδάσκει, μέσα απ' το δύσκολο διάβα της (αν έχεις δύσκολο! Άμα δεν έχεις, τί να διδαχθείς;) ένα "κάτσε κυρά μου στην γωνίτσα σου, παρεμποδίζεις", με χίλιους τρόπους ειπωμένο, αρκετό να σωπάσω, τόσο εγώ, όσο και πολλές άλλες κυράδες, ίσως και πολύ περισσότερο γραμματιζούμενες... κι από μένα.
...Κρατάω λοιπόν, αυτό:
Ο γνωστός μύθος των καλικάντζαρων περιγράφει ότι στην άκρη του ουράνιου τόξου θα βρεις μια χύτρα με λεφτά. Στο ουράνιο τόξο του ελληνικού πολιτικού τοπίου, όπως το συνθέτουν με τη συμμετοχή τους όλα τα χρώματα των κομμάτων εξουσίας, θα βρεις μια χύτρα με το περιεχόμενο του τίτλου.
Ή όπως αλλιώς γνωρίζεις ότι ονομάζονται οι κοπριές.
Θάνος Τάκης
Αν θέλετε να διαβάσετε άλλα άρθρα του Θάνου Τάκη, τα βρίσκετε εδώ.
από πηγή, εδώ, κι ότι θέλετε, ψάξ' τε!
Εγώ, είμαι και λίγο της Στάσης, θέλω να λέω και λίγα δικά μου!
Πώς να το κάνουμε;
Πήγα κι εδώ, άμα δεν είχα αυτό το "ψάξε", μάθε και "κράτα" ότι καταλαβαίνεις, δε θα με λέγανε... (πώς αλήθεια; Έχω τόσα ονόματα! Χάθηκα...)
Εμ! Με τρελάνε οι "μορφωμένοι", έλεος!
Δεν ξέρεις κι αυτό, δεν ξέρεις κι εκείνο, είσαι αμόρφωτη, άσε να μιλήσουν μορφωμένοι, λες και δεν είναι μόρφωση η οικογένεια, η ανάγκη της επιβίωσης, μέσω της εργασίας, (σε άπειρα πόστα), λες και η ίδια η ζωή, δε σε διδάσκει, μέσα απ' το δύσκολο διάβα της (αν έχεις δύσκολο! Άμα δεν έχεις, τί να διδαχθείς;) ένα "κάτσε κυρά μου στην γωνίτσα σου, παρεμποδίζεις", με χίλιους τρόπους ειπωμένο, αρκετό να σωπάσω, τόσο εγώ, όσο και πολλές άλλες κυράδες, ίσως και πολύ περισσότερο γραμματιζούμενες... κι από μένα.
...Κρατάω λοιπόν, αυτό:
Ο γνωστός μύθος των καλικάντζαρων περιγράφει ότι στην άκρη του ουράνιου τόξου θα βρεις μια χύτρα με λεφτά. Στο ουράνιο τόξο του ελληνικού πολιτικού τοπίου, όπως το συνθέτουν με τη συμμετοχή τους όλα τα χρώματα των κομμάτων εξουσίας, θα βρεις μια χύτρα με το περιεχόμενο του τίτλου.
Ή όπως αλλιώς γνωρίζεις ότι ονομάζονται οι κοπριές.
Θάνος Τάκης
Αν θέλετε να διαβάσετε άλλα άρθρα του Θάνου Τάκη, τα βρίσκετε εδώ.
από πηγή, εδώ, κι ότι θέλετε, ψάξ' τε!
Εγώ, είμαι και λίγο της Στάσης, θέλω να λέω και λίγα δικά μου!
Πώς να το κάνουμε;
Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016
Εδώ είναι της Κατερίνας ....
Αφού προέκυψε τελευταίως, το εγώ (της Κατερίνας), πάω στο εδώ (της Κατερίνας), τρώγοντας το "είναι", γιατί έχει να κάνει και το ίντερνετ και δεν ξέρω τι σας δείχνει, τι αλλάζει, τι επειτρέπει, που σας πάει.
Εδώ, λοιπόν, μέσα και το "ήταν"!
Έχουμε σε παρελθόν, κι απ' αυτό!
****
Ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ που με φιλοξένησε στις σελίδες του!
(Πολύ καθυστερημένο, βέβαια, αλλά... εδώ... σκληρά εργαζόμενη Κατερίνα!)
Εδώ, λοιπόν, μέσα και το "ήταν"!
Έχουμε σε παρελθόν, κι απ' αυτό!
****
Παρασκευή, 19 Νοεμβρίου 2010
Εδώ είναι της Κατερίνας!
«Εδώ είναι της Σώταινας!», είπε ένας κύριος αντί για «Καλησπέρα» ή " ένα καφέ".
«Εδώ είναι της Κατερίνας» του απάντησα κι εγώ στον ίδιο τόνο.
«Ήταν όμως της Σώταινας!» επέμεινε εκείνος, σα να με μάλωνε.
«Όχι,
δεν ήταν της Σώταινας! Της Σώταινας ήταν το διπλανό μαγαζί. Πολύ θα
ήθελα να ήταν το δικό μου, μα δεν ήταν! Θέλετε κάτι;» τον ρώτησα, γιατί
χωρίς να το καταλάβω, μάλωνα με έναν άγνωστο άντρα που όπως απότομα
ήρθε, το ίδιο απότομα και έφευγε.
Εκείνη τη
στιγμή δεν κατάλαβα γιατί νευρίασα και ήμουνα κι εγώ το ίδιο απότομη
μαζί του. Όχι, δεν ήταν η κούραση. Ήταν κάτι στον τρόπο του. Ο τόνος και
ο τρόπος της φωνής του έβγαζε υποτίμηση, κάτι σαν βρισιά. Δε μ’ άρεσε.
Στο
μαγαζί μου αναφέρεται το όνομα της Σώταινας, σχεδόν κάθε μέρα, από
πελάτες, γνωστούς, περαστικούς, μα κανένας δε μιλάει έτσι. Στην αρχή
έπεσαν και στοιχήματα, μα όταν είδαν πως είμαι καλά ενημερωμένη, δεν το
ξανατόλμησαν. Έπαιζαν με μεγάλη σιγουριά μεγάλα ποσά που έτσι κι αλλιώς
δεν είχαν, ούτε και θα τα έδιναν βέβαια, αλλά ούτε κι εγώ θα τα ζητούσα.
Αλλιώς, θα ήμουνα πλούσια! Δεν είναι όμως τρόπος αυτός, για να
πλουτίσεις.
...Την θυμάμαι την Κατίνα, γιατί
Κατερίνα την έλεγαν κι εκείνη, «Αιωνία της η μνήμη!» κι ας επικράτησε το
όνομα του άντρας της, του Σώτου. «Σώταινα» την έλεγαν όλοι, κι έτσι την
θυμούνται ακόμα. Το "Κατίνα" ξεχάστηκε.
Την
Σώταινα εγώ την θυμάμαι γριούλα, άπλυτη με τις παντόφλες που ‘ρχόταν
στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα και ήταν περιτριγυρισμένη από μια ομάδα
γατιών. Κάποια μικρά κρέμονταν πολλές φορές και στον λαιμό της ή στον
ώμο της. Θυμάμαι πως φοβόμουνα μην τα πατήσουν τα αυτοκίνητα, μα
φαίνεται πως η Κατίνα τα είχε καλά εκπαιδευμένα και ακολουθούσαν τα
βήματά της. Δεν ξέφευγαν παραπέρα για να κινδυνέψουν.
Κι
άλλα θυμάμαι, αλλά τα περισσότερα έχουν να κάνουν με δύσκολες στιγμές
που αντιμετώπιζα στο περίπτερο με πελάτες του μαγαζιού της και όχι με
την ίδια.
Απ’ ότι ήξερα, έμαθα και
μαθαίνω ακόμα, το πρώην μαγαζί της Σώταινας, καθώς και η ίδια, έχουν
γράψει μεγάλη ιστορία στην κοινωνία του Βόλου. Ακούγοντας τρίτους δεν
μπορείς να κρίνεις, ούτε να συγκρίνεις Κατίνα με Κατίνα. Η κάθε «Κατίνα»
έχει τη δική της προσωπικότητα και ιστορία στην ιστορία. Βρίσκω πολλές
συμπτώσεις, ακόμα και ομοιότητες, μα και άπειρες αντιθέσεις.
(Αυτό, δα, έλλειπε! Εδώ δίδυμες αδερφές και διαφέρουν μεταξύ τους!)
Όχι,
δεν προσβάλλομαι όταν μου θυμίζουν την Σώταινα, ούτε όταν μπερδεύουν το
μαγαζί μου με την ιστορία. Αντιθέτως, μάλιστα. Μ’ αρέσει να μαθαίνω για
τη ζωή της, σα ν’ ακούω ένα αληθινό παραμύθι. Πολλές φορές την φέρνω
στο μυαλό μου και προσπαθώ να μπω στην ψυχολογία της και να καταλάβω,
πως ένιωθε περιστοιχισμένη καθημερινά από τόσους άντρες, γιατί στο
μαγαζί της πήγαιναν μόνο άντρες. Αναρρωτιέμαι: Πώς τους άντεχε, πώς τους
αγάπησε, πώς τους φέρνονταν, πώς και πόσο την σέβονταν; Και κυρίως,
πόσοι την αγάπησαν, πόσοι την θυμούνται και σε πόσους έλλειψε ή λείπει
ακόμα, γιατί δε μπορεί! Για να μένει αξέχαστη, σίγουρα ήταν μια
ξεχωριστή γυναίκα και προσωπικότητα.
Αν όχι την ίδια και το μαγαζί της, την υστεροφημία της, πράγματι, την ζηλεύω!
Μακάρι να μπορούσα κι εγώ μέσω «των χναριών», να άφηνα - έστω- μια μικρή τελεία πίσω μου!
Υγ. Αν δεν απαιτούσε χρόνο θα έψαχνα ένα γνωστό σε όλους μας τραγούδι που λέει:
«Ο καθένας φίλε γράφει και την ιστορία του!»
Κατερίνα Δε.Στα.Πα. (Δεσπότη - Σταματίου, Παπαθεοδώρου)
http://tokafeneiontoukyklaminou.blogspot.com/
Τετάρτη, 1 Δεκεμβρίου 2010
Καθυστερημένο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!"
Ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ που με φιλοξένησε στις σελίδες του!
(Πολύ καθυστερημένο, βέβαια, αλλά... εδώ... σκληρά εργαζόμενη Κατερίνα!)
Επικοινωνιακά στο ΕΔΩ και στο ΑΛΛΟΥ
...Κι αυτό το τηλέφωνο, με το όνομά σου, μόλις ανοίξω την ατζέντα, έλεος!
Αν ήξερες... πόσες φορές, θα ήθελα να το πάρω...
Τρομάζω στην ιδέα, πως μπορεί και να μού μιλήσεις, πως μπορεί, να μού πεις και την Μεγάλη Αλήθεια της εδώ ζωής, που προσφάτως, έχεις ανακαλύψει...!
Ώρα 11:08 πρωί του Αγίου Αθανασίου, ενώ έχω αρκετούς Θανάσσηδες, κι έναν, που αλησμόνησα... ότι λείπει και θα έπαιρνα...
Ναι, θα πάρω, άλλη στιγμή, ως το βράδυ και θα πω στην γυναίκα του, "να ζήσει, να τον θυμάται, χωρίς να κλαίει. Ξέρω ότι είναι καλά!"
Να του δώσεις χαιρετίσματα, Φίλος, εσύ που με "πιάνεις", πιο εύκολα.
...Κι ενώ ανησυχώ για την σιωπή ενός αρρώστου.
Παραδίνεται;....
Όχι! Φίλος! Γιατί;
Δε θέλω να μεταφραστεί έτσι, ένα Σημάδι, που εσκεμμένα παρέβλεψα να σου το πω.
Αν θέλεις, μπορείς να το αλλάξεις, γι' αυτό...
Υγ. 11:18
Μεγάλη υπόθεση η εμψύχωση, φίλε μου, έστω κι έτσι, από μακριά!
Καλά...! Υπό έλεγχο! Θα μ' ακούσει! "Έγινε!" Θα πιστέψει στα πόδια Του και του!
Καλώς και βγαίνω.
Ανάσα!
Yg. 11:30
Ενώ είχα κλείσει και το καπάκι, μπήκα στην διαδικασία να ξανανοίξω, μόνο για αυτή την φράση:
"Το πρωί, είχα να φάω. Τώρα, δεν έχω!"
Τρελάθηκα κι όταν το άκουσα και τώρα, που κουδουνίζει στ' αυτιά μου.
Ακόμα κι αν τρέξω, με τις πυζάμες, δε θα τον "χορτάσω" ποτέ!
Το πρόβλημα θα παραμένει, κι εγώ μια μικρή άνθρωπος, Κατερίνα.
Προσευχή, αόρατη, να 'ρθουν, όλες οι λιχουδιές που λαχταράς και να χτυπήσουν την πόρτα σου, αθόρυβα και να φύγουν, χωρίς συμφέρον...
Τί μού θυμίζει, Φίλος;
Τώρα... πεινάς;
Αν ήξερες... πόσες φορές, θα ήθελα να το πάρω...
Τρομάζω στην ιδέα, πως μπορεί και να μού μιλήσεις, πως μπορεί, να μού πεις και την Μεγάλη Αλήθεια της εδώ ζωής, που προσφάτως, έχεις ανακαλύψει...!
Ώρα 11:08 πρωί του Αγίου Αθανασίου, ενώ έχω αρκετούς Θανάσσηδες, κι έναν, που αλησμόνησα... ότι λείπει και θα έπαιρνα...
Ναι, θα πάρω, άλλη στιγμή, ως το βράδυ και θα πω στην γυναίκα του, "να ζήσει, να τον θυμάται, χωρίς να κλαίει. Ξέρω ότι είναι καλά!"
Να του δώσεις χαιρετίσματα, Φίλος, εσύ που με "πιάνεις", πιο εύκολα.
...Κι ενώ ανησυχώ για την σιωπή ενός αρρώστου.
Παραδίνεται;....
Όχι! Φίλος! Γιατί;
Δε θέλω να μεταφραστεί έτσι, ένα Σημάδι, που εσκεμμένα παρέβλεψα να σου το πω.
Αν θέλεις, μπορείς να το αλλάξεις, γι' αυτό...
Υγ. 11:18
Μεγάλη υπόθεση η εμψύχωση, φίλε μου, έστω κι έτσι, από μακριά!
Καλά...! Υπό έλεγχο! Θα μ' ακούσει! "Έγινε!" Θα πιστέψει στα πόδια Του και του!
Καλώς και βγαίνω.
Ανάσα!
Yg. 11:30
Ενώ είχα κλείσει και το καπάκι, μπήκα στην διαδικασία να ξανανοίξω, μόνο για αυτή την φράση:
"Το πρωί, είχα να φάω. Τώρα, δεν έχω!"
Τρελάθηκα κι όταν το άκουσα και τώρα, που κουδουνίζει στ' αυτιά μου.
Ακόμα κι αν τρέξω, με τις πυζάμες, δε θα τον "χορτάσω" ποτέ!
Το πρόβλημα θα παραμένει, κι εγώ μια μικρή άνθρωπος, Κατερίνα.
Προσευχή, αόρατη, να 'ρθουν, όλες οι λιχουδιές που λαχταράς και να χτυπήσουν την πόρτα σου, αθόρυβα και να φύγουν, χωρίς συμφέρον...
Τί μού θυμίζει, Φίλος;
Τώρα... πεινάς;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)