Το
εξώδικο για το τραγούδι που τιτλοφορείται "Αχ Ελλάδα σ αγαπώ", κλεμμένο
από το τραγούδι του Μανώλη Ρασούλη και της Βάσως Αλλαγιάννη έχει πάρει
τον δρόμο του και συνυπογράφεται και από την συνθέτη του αυθεντικού
τραγουδιού κα Αλλαγιάννη. Εκτός από το τίτλο, το "νέο" αυτό τραγούδι
κάνει μια ύπουλη αναφορά στους στίχους του Μανώλη Ρασούλη. Κύριοι, εκτός
από κλέφτες και ατάλαντοι, είστε και χυδαίοι. Θα τα πούμε στα
δικαστήρια.
Όχι με τίποτα, ούτε καν να το σκέφτεσαι, κ.λ.π.
Γενικά αποτελεί μία παραδειγματική και μεγαλοπρεπή άρνηση, όπως για
παράδειγμα το μεγαλοπρεπές «ΟΧΙ» των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς πριν
κάτι χρόνια (τα παραλέω βέβαια λίγο...). Είναι έκφραση παλαιάς κοπής
και έφτασε στο αποκορύφωμά της τον Δεκέμβριο του 1999 όταν κυκλοφόρησε
το CD «ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ» από το Δεσποινάκι (ομιλώ για την αοιδό Δέσποινα
Βανδή), όπου περιέχονταν το ομώνυμο «Άπαπα», το οποίο έγινε αμέσως
επιτυχία και χιλιοτραγουδήθηκε. Πλέον ο όρος τείνει να εξαφανιστεί αφού
ολίγοι είναι αυτοί που τον χρησιμοποιούν.
Αναρτήθηκε την 22 Νοεμβρίου 2012, 09:32
Αρθρο του/της: Palmografos.com
Ο Fréderic Mistral (1830-1914) ήταν γάλλος φιλέλληνας ποιητής, που στην κυριολεξία λάτρεψε την Ελλάδα και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Θαύμασε
και εξύμνησε ιδιαίτερα τον αγώνα της ανεξαρτησίας των Ελλήνων από τους
Οθωμανούς, όπως φαίνεται άλλωστε και στο παρακάτω ποίημά του.
Ας σημειωθεί εδώ, ότι πέθανε ανήμερα στις 25 Μαρτίου, ημερομηνία ορόσημο για την αγαπημένη του Ελλάδα.
Ο ελληνικός ύμνος (Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας 1904) Μετάφραση Κωστής Παλαμάς Με την αυγή και η θάλασσα μενεξεδένια λάμπει, και με το φως τα πάντα ξανανιώνουν. Να η άνοιξη γυρίζει, να το χελιδόνι στον Παρθενώνα ξαναχτίζει τη φωλιά του! Πανίερη Αθηνά, τίναξε το πουλί σου στ' αμπέλια μας απάνω τα σαρακωμένα. Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είν' η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει. Αγάλια αγάλια αποχρυσώνεται το κύμα, να η άνοιξη γυρίζει, μεσ' στα κορφοβούνια του Προμηθέα τα σπλάχνα σκίζοντας ένα όρνιο μεγάλο, ασάλευτο ξανοίγεται μακριάθε για να διώξεις το μαύρο γύπα που σε τρώει, αρμάτωσέ μας, νέε νησιώτη, το καράβι. Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είν'η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει. Τ' ανάκρασμα τ΄ακούτε της αρχαίας Πυθείας; "Νίκη στων ημιθέων τ' αγγόνια!" Από τη ' Ιδη ως της Νικαίας τ' ακρογιάλια ξανανθίζουν αιώνιες οι ελιές. Με τ' άρματα στα χέρια εμπρός! Τα ύψη των βουνών ας τ' ανεβούμε, τους Σαλαμίνικους αντίλαλους ξυπνώντας! Αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είν΄η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει. Κ' έλα, ετοιμάστε τα λευκά φορέματά σας, αρραβωνιαστικές, για να στεφανωθήτε στο γυρισμό τους ακριβούς σας μεσ' στο λόγγο γι' αυτούς που σας γλυτώσανε κόφτε τη δάφνη. Αγνάντια στη σκυφτή και ντροπιασμένη Ευρώπη, ας πιούμε ξεχειλη τη δόξα παλληκάρια. Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είν' η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει. Ό,τι έγινε μπορεί να ξαναγίνει, αδέρφια! Στων πυρωμένων τούτων βράχων την λαμπάδα με σάρκα θεία μπόρεσ' ο άνθρωπος να νοιώση το φωτερώτερο κι απ' όλα τα όνειρά του. Κι η χριστιανή ψυχή βωβή εκεί πέρα θα είναι; Κ' εμείς ενός κορμιού ξερόκλαδα εκεί πέρα; Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είν' η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει. Το Μαραθώνιο πεζοδρόμο ακολουθώντας κι αν πέσουμε, το χρέος μας έχουμε κάμει! Και με το αίμα του προγόνου μας Λεωνίδα το αίμα μας , θριαμβων αίμα, ταιριασμένο, θα πορφυρώσει τον καρπό τον κοραλλένιο και το σταφύλι το κρεμάμενο στο κλήμα. Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει. Της ιστορίας μάς φέγγουν τρεις χιλιάδες χρόνια, Ορθοί! Και πρόβαλε από τώρα το παλάτι στον τόπο εκεί που λύθηκαν τα κακά μάγια, κι ο φοίνικας ξαναγεννιέται από τη στάχτη. Στις αμμουδιές της Μέκκας διώξε το ήλιε, το μισοφέγγαρο μακριά απ΄τον ουρανό μας... Αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είν΄η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει.
Η
ιδέα της κάλυψης και συγκράτησης του γυναικείου στήθους γεννήθηκε για
πρώτη φορά πριν από χιλιάδες χρόνια, στην Ελλάδα. Στη Μινωική Κρήτη,
πριν από 4.500 χρόνια, εμφανίστηκαν τα πρώτα φορέματα με ενσωματωμένο
ένα είδος στηθόδεσμου, που συγκρατούσε το στήθος. Όμως, όχι μόνο δεν το
κάλυπτε, αλλά αντιθέτως το αναδείκνυε, αφήνοντάς το εκτεθειμένο στην
κοινή θέα.
Ένα άλλο είδος στηθόδεσμου, που ονομαζόταν απόδεσμος ή
μαστόδετον, χρησιμοποιήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα από τις γυναίκες που
συμμετείχαν σε αθλητικούς αγώνες, όπου αυτό επιτρεπόταν, όπως στη
Σπάρτη. Λέγεται ότι εφευρέθηκε από τους άντρες, προκειμένου το γυναικείο
σώμα να μοιάζει περισσότερο με το αντρικό, περιορίζοντας το στήθος.
Από
τον 5o έως τον 2o αιώνα π.Χ. η μόδα σε Ελλάδα και Ρώμη ήθελε τις
γυναίκες με μικρό στήθος. Για να εμποδίσουν την ανάπτυξή του, έδεναν
σφιχτά το σώμα τους με μία ζώνη, η οποία αιώνες αργότερα μετεξελίχθηκε
στον κορσέ.
Παρότι άκομψος και άβολος, ο στηθόδεσμος που
δημιούργησε το 1859 ο αμερικανός Χένρι Λέσερ από το Μπρούκλιν ήταν ο
πρώτος που είχε ως στόχο να τονίσει και να μορφοποιήσει το γυναικείο
στήθος.
Ο πρώτος σύγχρονος στηθόδεσμος -ένα εσώρουχο, αποτελούμενο από δύο μέρη- δημιουργήθηκε τριάντα χρόνια αργότερα, στις 30 Μαΐου
του 1889, από τη γαλλίδα Ερμίν Καντόλ. Το κάτω μέρος ήταν ένας κορσές
για τη μέση, ενώ το πάνω στήριζε το στήθος με δύο υφασμάτινες λωρίδες
που δένονταν στους ώμους. Από το 1907 το πάνω μέρος άρχισε να πωλείται
ανεξάρτητα, με το όνομα soutien-gorge (στήριγμα στήθους).
Παρότι
το όνομα παραμένει το ίδιο έως σήμερα, η εξέλιξη του σουτιέν υπήρξε
μεγάλη. Μία από τις πρώτες καινοτομίες ήταν η εισαγωγή του μεγέθους για
καλύτερη εφαρμογή σε κάθε τύπο σώματος, ενώ η πιο πρόσφατη είναι ο
εφοδιασμός του με αντλία αέρα, που χαρίζει περισσότερο όγκο...
Επιστρατεύτηκε ηλεκτρονικός εξοπλισμός
και απλώθηκε δίχτυ ασφαλείας γύρω
από τα σημεία που βρέθηκε ο Πούτιν,
με τις επίγειες συσκευές να
τοποθετούνται σε συνοδευτικά οχήματα
και άλλες σε μη επανδρωμένα
αεροσκάφη.
Επιπλέον τέθηκαν σε λειτουργία συσκευές εντοπισμού/εξουδετέρωσης βομβών,
απενεργοποίησης κινητών τηλεφώνων
και αποτροπής τηλεφωνικών υποκλοπών. πηγή
Δεσμεύουν και θάβουν τη χώρα για 100 χρόνια .
Που σημαίνει πως δεν υπάρχει μέλλον ούτε για τα παιδιά μας, ούτε για τα εγγόνια μας, ούτε καν για τα δισέγγονά μας .
Η χώρα πέθανε .
Και δεν έκανε πολύ θόρυβο .
Πέθανε σιωπηλά . Αγόγγυστα . Θρηνώντας και μουρμουρίζοντας . Όσοι έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό . Να ζήσουν . Να δημιουργήσουν . Ν ανασάνουν . Στην Δραπετσώνα πια -εδώ σ αυτόν τον τόπο-, δεν έχουμε ζωή .
Το τραγούδι αυτό είναι ερωτικό. Είναι σε ρυθμό (δρόμο) ομάλ ή κατά
άλλους εμπροπίς. Ο χορός ομάλ είναι απλός χορός με έξι βήματα που δεν
χρειάζεται ιδιαίτερη χορευτική ικανότητα και τον συναντάμε στην περιοχή
Τσιμεράς στην Αργυρούπολη και στην Τραπεζούντα. Το τραγούδι αναφέρεται
σε ένα ζευγάρι όπου ο άντρας συγκρίνει τον ερωτά τους με 40 μήλα
κατακόκκινα (δείχνει την καλύτερη ποιότητα). Τραγουδάει στην καλή του
πως όσα μήλα κι αν ψάξει (παρομοιάζει τους έρωτες) δε θα βρει σαν κι
αυτόν που ζούνε μαζί.
Για έλα έλα πουλίμ' Μετ'εμέν έλα γιαβρίμ' Ατό το ματοτέρεμας' πουλίμ' Θα συρ ' και παιρ ' τ'αχούλιμ'
λεξιλόγιο εφτάς = κάνεις (ρημ. εφτάγω ή φτάγω = κάνω) ευρήκσς' = βρεις (ρημ. ευρήκω = βρίσκω) Κ' ευρήκσς' = δε βρίσκεις άμον = σαν με τ' εμεν = με εμένα τ' εσόν = το δικό σου τέρεμα (το) = το βλέμμα αχούλι (το) = το μυαλό τιζεμένα = τοποθετημένα
Σαράντα μήλα κόκκινα
Σαράντα μήλα κόκκινα, πουλί μου σαράντα μήλα κόκκινα, γιαβρί μου, δεμένα σ' ένα μαντήλι. Σαράντα αγάπες κι αν κάνεις, πουλί μου σαράντα αγάπες κι αν κάνεις, γιαβρί μου, δε θα βρεις άλλον σαν κι εμένα.
Για έλα, έλα πουλί μου, μαζί μου έλα, γιαβρί μου Αυτή η ματιά σου θα μου πάρει το νου.
Σαράντα μήλα κόκκινα, πουλί μου σαράντα μήλα κόκκινα, γιαβρί μου βαλμένα στη σειρά. Πάρε, αγάπη μου, το στρατί, πουλί μου πάρε, αγάπη μου, το στρατί, πουλί μου που θα σε φέρει σ’ εμένα.
Σαράντα μήλα κόκκινα, πουλί μου σαράντα μήλα κόκκινα, γιαβρί μου δεμένα στα μαντήλια. Κανένα δεν ήταν κόκκινο, πουλί μου κανένα δεν ήταν κόκκινο, γιαβρί μου σαν τα δικά σου χείλια.
ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ «ΜΑΡΙΑ
ΚΑΛΛΑΣ». «Σινιάλο, ένας Φάρος Πολιτισμού στο Φλοίσβο» ! ''Πάρθεν η
Ρωμανία'', τραγο...
19
MAIOY - HMEΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΟΥΣ.... ΤΡΑΓΟΥΔΙ-ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΙΩΓΜΟ ΤΩΝ
ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΠΟ Τ...
Πάνος Μιχαλόπουλος: Ο Λαζόπουλος θα πληρώσει την προπαγάνδα που κάνει
Συνέντευξη
στον Νίκο Νικόλιζα και στην εφημερίδα Freddo παραχώρησε ο Πάνος
Μιχαλόπουλος, ο οποίος αναφέρεται στις επιθεωρήσεις που ανέβαζαν
σπουδαίοι ηθοποιοί τις περασμένες δεκαετίες και ήταν ικανές να ρίξουν
κυβερνήσεις.
«Σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιες. Ούτε και ηθοποιοί με τέτοια δύναμη
ονόματος που θα έφερναν τα πάνω – κάτω. Θυμάμαι στο Δελφινάριο είχαμε
ανεβάσει την επιθεώρηση “Σημιτιτανικός”. Αναφερόταν στον Σημίτη – για
μένα ήταν ό,τι καλύτερο πέρασε από την Ελλάδα και θα πρέπει να του
ανάβουμε κερί που μας έβαλε στο ευρώ, ασχέτως αν λοξοδρομήσαμε ως χώρα
και το καράβι το πέταξαν οι επόμενοι στα βράχια. Τότε με την επιθεώρηση
αυτή κουνήθηκε όλη η Ελλάδα. Περνούσε μηνύματα» λέει ο ηθοποιός.
Ωστόσο, όταν ερωτάται για τον Λάκη Λαζόπουλο είναι κατηγορηματικός:
«Δεν τον παρακολουθώ. Ο κ. Λαζόπουλος δεν κάνει σατιρική εκπομπή.
Κάνει εκπομπή προπαγάνδας. Κάνει προπαγάνδα και προπαγανδίζει λάθος. Και
αυτό το λάθος θα το πληρώσει. Γιατί άλλο σάτιρα και άλλο προπαγάνδα.»
Truco para descubrir en tu mano las huellas de la evolución del hombre
A lo largo de millones de años, y al igual que la naturaleza de la que formamos parte, los hombres hemos idoevolucionandotanto física como mentalmente hasta llegar a ser quienes somos hoy. En ese proceso, los cambios se han hecho visibles en nuestro cuerpo, en el lenguaje, en nuestras habilidades e incluso en los hábitos más cotidianos.
Sin embargo, algunas partes de nuestro cuerpo, como el dedo meñique del pie, el coxis, las muelas de juicio, el apéndice, los músculos del pabellón auditivo, o el pliegue de piel sobre el lagrimar, son vestigios de la evolución con los que aun contamos, aunque ya no cumplen una función tan importante como lo hacían miles de años atrás.
Πάνω
από εκατομμύρια χρόνια, και η φύση του οποίου είμαστε μέρος, οι άνδρες
έχουν εξελιχθεί τόσο σωματικά όσο και ψυχικά για να γίνει αυτό που
είμαστε σήμερα. Κατά τη διαδικασία αυτή, οι αλλαγές που έχουν γίνει ορατές στο σώμα
μας, στη γλώσσα, στις ικανότητές μας και, ακόμη και στις πιο κοινότοπες
συνήθειες.Ωστόσο,
ορισμένα μέρη του σώματός μας, όπως και το μικρό δάκτυλο του ποδιού,
κόκκυγα, τα δόντια σοφία, του προσαρτήματος, οι μύες του πτερυγίου, ή
πτυχή του δέρματος στο lagrimar, είναι απομεινάρια της εξέλιξης με την
οποία ακόμα και εμείς, αν και δεν είναι πλέον παίζουν ρόλο τόσο σημαντικό όπως έκαναν χιλιάδες χρόνια πριν.
Éste es el caso delPalmaris longus, un tendón que se ubica en la muñeca entre dos músculos flexores (carpi radialis y carpi ulnaris) y que se encontraba más desarrollado en nuestros antepasados, ya que facilitaba la locomoción arborícola, es decir, la habilidad de trepar. Por eso, es más extenso en los primates, como los lemures, y más corto o inexistente en los humanos y simios.
Como las personas ya no trepamos a los árboles como una actividad diaria o de supervivencia, ese tendónha perdido su función. Actualmente, solo entre un 10 y un 15% de las personas no lo poseen y es probable que en millones de años ningún ser humano lo tenga, si la raza aun sobrevive.
En esta nota podrás comprobar si llevas en tu cuerpo la huella de millones de años de evolución.
Αυτή
είναι η περίπτωση των παλαμών τένοντα του μακριού που βρίσκεται στον
καρπό του χεριού μεταξύ δύο καμπτήρες (κερκιδική Carpi και Carpi
ulnaris) και ότι ήταν πιο αναπτύχθηκε στους προγόνους μας, και τη
διευκόλυνση της δενδρόβια μετακίνηση, δηλαδή, τη δυνατότητα να ανεβαίνουν. Ως εκ τούτου, είναι πιο εκτεταμένη σε πρωτεύοντα, όπως λεμούριοι, και μικρότερες ή ανύπαρκτη σε ανθρώπους και πιθήκους.Δεδομένου
ότι οι άνθρωποι ανεβαίνουν πια δέντρα σαν μια καθημερινή δραστηριότητα ή
επιβίωσης, ότι τένοντα έχει χάσει τη λειτουργία του. Επί του παρόντος, μόνο μεταξύ 10 και 15% των ανθρώπων που δεν έχουν
και πιθανώς εκατομμύρια χρόνια κανένας άνθρωπος δεν έχει, αν φυλή
εξακολουθεί να επιβιώνει.Σε αυτό το σημείωμα μπορείτε να δείτε εάν έχετε στο σώμα σας το αποτύπωμα των εκατομμυρίων ετών εξέλιξης.
Cómo comprobarlo
Si colocas tu brazo con la palma hacia arriba y unes el pulgar con el meñique, inclinando ligeramente la muñeca hacia arriba, podrás ver sobresalir (o no) el tendón en tu brazo, como una linea oblicua que va desde la parte de la palma pegada al dedo pulgar, hacia el centro del brazo.
Si aun lo tienes (ya sea en uno o ambos brazos), llevas en tu cuerpo un rasgo que te une a miles de años de evolución humana. Si no lo tienes, estás entre el 15% que ya no cuenta con él, y podrías llamarte "un evolucionado".
En el siguiente video (en inglés) podrás ver cómo hacer esta prueba que nos recuerda que llevamos en nuestras células, una historia de millones de años que continuará avanzando a lo largo de las próximas generaciones.
Proof of evolution that you can find on your body
Αν βάλετε το χέρι σας με την παλάμη προς τα πάνω και να ενταχθούν τον αντίχειρα και το μικρό δάχτυλο, ελαφρά κλίση του καρπού πάνω, θα δείτε excel (ή όχι) τον τένοντα στο χέρι σας, όπως μια πλάγια γραμμή από την πλευρά της παλάμης κολλήσει ο αντίχειρας προς το κέντρο του βραχίονα.
Ακόμα κι αν το έχετε (είτε σε ένα ή και τα δύο χέρια), θα φέρουν στο σώμα σας ένα χαρακτηριστικό που σας συνδέει με χιλιάδες χρόνια της ανθρώπινης εξέλιξης. Αν δεν το κάνετε, είστε μεταξύ του 15% που δεν το έχετε ήδη, και θα μπορούσε να αποκαλέσει "εξελίχθηκε".
Στο παρακάτω βίντεο (στα αγγλικά), θα δείτε πώς να κάνετε αυτό το τεστ που μας θυμίζει ότι είμαστε φέρουν στα κύτταρά μας, μια ιστορία εκατομμύρια χρόνια θα συνεχίσει να προωθεί τη διάρκεια των επόμενων γενεών
