... Κι άλλα χέρια, λευκή κουρτίνα

Κι ύστερα...
Αν ο Παναγιώτης είχε ανοίξει τα πατζούρια... που θα σήμαινε κι ότι θα είχε ξυπνήσει, θα χτύπαγα το κουδούνι και θα του ζητούσα:
Μια χάρη, δυο χάρες, τρεις χάρες!

(Αν και οι φωτο είναι άσχετες, τις έφερα εδώ.)

...Και λίγο πιο κει, να δω. Βλέπω καλά;
Πατζούρια ανοιχτά, δυο χέρια έκλειναν τις κουρτίνες, από μέσα.
Δεν ήξερα τίνος χέρια...
Τί σημασία, είχε;

"Ανώτερα" ήταν, σίγουρα!

Δυο χέρια, πολλά χέρια...που όταν ενώνονται, γίνονται πόδια και φτάνουν όπου "επείγει", για το ΚΑΛΟ, πάντα το ΚΑΛΟ!

... Κι άλλα χέρια, λευκή κουρτίνα

(Έχω και παλιότερα, των Αγράφων, υγείας).