ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΙΣΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΤΑ
ΛΙΟΤΡΟΠΙΑ, ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 1974. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ
ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ.
ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤ. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΚΑΙ Η ΠΕΤΡΗ ΣΑΛΠΕΑ.
Ρίξε Θεέ μου κι απόψε μια ματιά
μες στην ορφάνεια και στη φτωχολογειά
ρίξε Θεέ μου στον άρρωστο δροσιά
στον προδομένο γλυκειά παρηγοριά
Είναι χιλιάδες οι καημοί
ποτάμι μες στον κόσμο το δάκρυ
με πόνο βγαίνει το ψωμί
με δάκρυα αγοράζεται η αγάπη
Ρίξε Θεέ μου κι απόψε εδώ στη γη
μια στάλα γέλιο και μια μπουκιά στοργή
ρίξε Θεέ μου ελπίδα στη πληγή
να ξαστερώσουν τα μάτια την αυγή
***
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ = ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ
❤Η νύχτα είναι σκοτεινή τα αστέρια έχουνε ρεπό μα εγώ είμαι εδώ και σ' αγαπώ❤
Μου το 'χεις πολλές φορές για μένα δεν έχεις καιρό μα εγώ είμαι εδώ και καρτερώ
❤Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή μια καταιγίδα να λέω φταίει η βροχή που δεν σε είδα❤
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή και να κρατήσει να με μουσκέψει ως την ψυχή και να με σβήσει
❤Την νύχτα αυτή την σκοτεινή λάμπουνε σαν τις αστραπές της απουσίας σου οι σιωπές❤
Μου το 'χεις πει και ξαναπεί αλλού η καρδιά σου ξενυχτά μα εγώ είμαι εδώ και έχω ανοιχτά
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή μια καταιγίδα να λέω φταίει η βροχή που δεν σε είδα
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή και να κρατήσει να με μουσκέψει ως την ψυχή και να με σβήσει
***
Μπιθικώτσης - Ρίξε μια ζαριά καλή
***
Από χθες, έτοιμη... Να πεταχτώ στο χωριό... μόνο να δω και να ποτίσω τα λουλούδια μου και να φύγω.
Δεν με κρατάνε δυνατότεροι λόγοι εκεί.
Δεν έκατσε...
Σκέφτηκα, μήπως δεν το θέλω;
Μήπως θα πήγαινα και με τα πόδια, αν έπρεπε;
Μεσάνυχτα έμαθα ότι, μπορεί και να βρέξει.
Οπότε... θα ποτιστούν!
Να μην κουράζω τους φίλους και γειτόνους, έχουν και τα δικά τους.
...Κι όμως, ξημερώματα, ήμουνα έτοιμη.
...Είχε ψηλώσει κατά πολύ ο Ήλιος, όταν ξαναξάπλωσα, σίγουρη πια, πως δεν θα πάω και δεν μπορεί, σήμερα ή αύριο, θα βρέξει!
Και θα βρέξει δυνατά, λέει, θα τσακιστούν όλα τα ανθισμένα μου, που με περίμεναν...
Δε θέλω να τα δω, πατώντας τα, βροχοτσακισμένα...
Όχι, θα τα φαντάζομαι, για άλλη μια χρονιά, όπως πέρ' σι, όπως χρόνια, τώρα.
Του χρόνου, Καλή μου άσπρη, νυφούλα τριανταφυλλιά!
Τού χρόνου, εσύ, πάλι θ' ανθίσεις!
...Μπορεί κάτι να έχεις κρατήσει και για μένα... το ξέρω!
Μη μού στεναχωριέσαι!
Κι από μακριά σε καμάρωνα, μέσω των άλλων, καταλάβαινα την φούρια σου...
"Σιγά μην έβρεξε!" είπε.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τώρα θα πάει. Θα πας;" με ρώτησε.
"Τώρα; Όχι..." κι αναστεναγμός μαζί. Τώρα βγήκε. Εκείνη την ώρα εξήγησα στο "γιατί όχι".