Πράσινη καρδιά

Ήταν μια μέρα, υπεράνω των αντοχών μου.
Η φώτο -μηχανή με βοηθούσε στο "κράτημα" στιγμών και εικόνων, που δεν προλάβαινε ο εγκέφαλος να επεξεργαστεί, με τις δικές του ταχύτητες...

Ο χρόνος έτρεχε, όπως και οι συναισθηματικές φορτίσεις, συν γεγονότα που λες και ξύπνησαν και απαιτούσαν λύσεις δίκαιες, "εδώ και τώρα", "εκεί και τότε".

Στο "εκεί" μου, πάντα παρούσα, μια βιαστικούλα ιντερνετική φίλη, με τα δωράκια της.
Το σπίτι καλοκαιρινό, ακόμα, (μέσ' το καταχείμωνο), η καρδιά, (σταθερά, πράσινη), περιμένει τ' άλλο καλοκαίρι, να πάρει την θέση που της αξίζει, που δεν πρόλαβε σωστά το προηγούμενο, πρώτα, ο Θεός!

Υγ. Οι μεγενθύσεις θολώνουν μάτια και μηχανή, Λαμπρινή!

Υγ.2. Κατ' εξαίρεσιν η ανάρτηση, γιατί έχει πιάσει κόκκινο η υπομονή σου, ξέρω! <3 <3