Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Περί καμπάνας

6 και 7 - 12, τώρα, (πρόσεχα να μη χυθεί ο καφές στο μπρίκι μου), κάπου εκεί και κάποια λεπτά νωρίτερα, έφτασαν στ' αυτιά του νου μου, ήχοι, απαλοί, καμπάνας.
Παραξενες, μια δυο, τρεις, δε μέτρησα, κι έτσι βγήκα στο μπαλκόνι, γιατί είμαι άνθρωπος που ψάχνομαι για αποδείξεις, πρώτ' απ' όλα, για να βεβαιώσω τον ίδιο τον εαυτό μου, ότι "πάω καλά"...
Εκείνη την στιγμή της αμφισβίτησης που βρέθηκα στο παγωμένο μπαλκόνι, συνεχίζονταν οι ήχοι... τους έφερνε ένας παγωμένος αέρας και δεν ήταν ακριβώς, καμπάνα, θύμιζε το ρολόι του Αγίου Νεκταρίου.
....που η λογική, τώρα, 6:19, και πριν, που βρέθηκα στο παγωμένο μπαλκόνι και που προσπαθούσα να ξεχωρίσω καλά τον ήχο, γιατί ακούγονταν κι ο ήχος από γερασμένο σωλήνα νερού και με μπέρδευε, νωρίτερα, είπε στην Κ, έκανε παγωνιά αυτές τις μέρες, γι' αυτό οι Εκκλησιές, ίσως, δεν χτύπαγαν τις παγωμένες καμπάνες, το πρωί, για να μην σπάσουν!!!
Πόσο πολύ άργησα να το σκεφτώ; Πόσο;

Πέμπτη είναι και να πω, πως, όταν "κάτι" με σπρώχνει απ' το κρεβάτι, να σταθώ όρθια και να τρέξω στον υπολογιστή, είναι τις πιο πολλές φορές, γιατί πρέπει να γράψω, "Κάτι", Ανώτερο.
Αυτό το διαπιστώνω μετά, γιατί συνήθως, εγώ ξέρω τι εκκρεμότητες έχω και από κει θέλω να ξεκινήσω.

Ας το κλείσω εδώ, με τον άγριο ήχο του ερωτικού καλέσματος ενός γάτου της γειτονιάς, που ξέρει, ότι ακόμα κι έτσι, λόγω της εποχής, η γάτα που του αντιστέκεται, έστω και για λίγο, θα γίνει δικιά του.
Ο νόμος της φύσης στα ζώα, σεβασμός, και μετά πάμε στους άγραφους ηθικούς νόμους των ανθρώπων, γιατί οι άλλοι είναι πασίγνωστοι. 6:34

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου