"Πόση" σχέση, άραγε;

Συζητήθηκε σήμερα και άλλες φορές.
Σήμερα, εννοώ τις 22 Γενάρη, που ήταν η Γιορτή του Αγίου Αναστασίου, του Πέρση.

"Καμία σχέση με την Ανάσταση! Ο Άγιος ήταν Πέρσης, κ.λ.π."

Διέκοψα:

"Λάθος! Μεγάλη σχέση με την Ανάσταση, γι' αυτό να δέχεστε ευχές και τότε! (Το Πάσχα)."

"Γιατί;"

"Γιατί θυσιάστηκαν όλοι οι Άγιοι; Ποιός προυπήρξε; Ποιος ήταν Αυτός; Ποιος Αναστήθηκε; Ποιον πρέπει να τιμούμε πρώτα, και περισσότερο;"

"Δίκιο έχεις...!"

"Εμ!"

Πρώτα ο Χριστός και μετά όλοι οι Θαυματουργοί Άγιοί μας! Κι είναι εκατομμύρια οι Άγιοί μας, δεν το ξεχνάμε! Κι εκείνοι όμως, τον Χριστό, δοξολογούσαν!
Εμείς, γιατί τον ξεχάσαμε και τον θυμόμαστε μόνο Πάσχα και Χριστούγεννα;

Έλα, μαθές!

Να, πως ξεφεύγει κανείς από την Βάση και γεμίζει με εικόνες του Αγίου Παϊσίου μια Εκκλησιά, κι ας λείπει ακόμα κι η εικόνα του Αγίου, που φέρει το όνομά του, η ίδια η Εκκλησία!

Είναι Μέγα γεγονός ότι Αγίασε στις μέρες, ο Άγιος Παϊσιος, μα δεν μπορώ να "βλέπω" τον Άι - Γιάννη να κλαίει, ας πούμε, γιατί, δεν είναι ο μόνος!

... Όλοι οι Άγιοί μας, ξέρουν την Σειρά τους, σέβονται οι Ίδιοι, ο Ένας τον Άλλον, με Πρώτον Τον Χριστό.
Εμείς την ξεχάσαμε ...
Την "σειρά" εννοώ.

Είναι σαν να έχεις σόμπα ή τζάκυ, με συνεχόμενα στριφτά χωνιά.
... Δεν καίει σωστά, δεν πάει Ψηλά και εύκολα η Προσευχή!

Όλοι οι Άγιοί μας, λοιπόν, ένας ή πολλοί οι Προστάτες μας, μα πάντα, μέσω Αυτών, ζητάμε... να πάει πιο ΨΗΛΑ, την ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ!

...Αν σταθούμε μόνο εκεί, θέλει ξεκάπνισμα η καμινάδα... πολύ σύντομα!