Προς αγαπημένη μου, Τράπεζα...

...που, κι όμως, υπήρξε, "αγαπημένη"!

...Κάνω το "χωριό", είμαι από "χωριό", μα... πάρ' το αλλιώς, γιατί, με μένα, θα "βρεις".

Αυτά και τέλος, το δικό μου και σύντομο μήνυμα.

Χωρίς απειλές.

Εδώ. Λαός και δίκιο.

Σέβομαι τους σωστούς υπαλλήλους, μα... για "23" Ευρώ;

Αίσχος!

Πάρ' τε τα τουβάρια, δικά σας!

ΤΕΛΟΣ!