Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Μοίραζε γράμματα για 35 χρόνια από το Βόλο μέχρι το Κεραμίδι - Τάκης Παπαδημητρίου

Μοίραζε γράμματα για 35 χρόνια από το Βόλο μέχρι το Κεραμίδι

5 Φεβρουαρίου 2016, 12:25
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (ΤΑΚΗΣ) 1
Δύο φωτογραφίες με διαφορά 40 περίπου ετών στη λήψη τους. 

Αριστερά ο Τάκης Παπαδημητρίου το 1978 εν ώρα υπηρεσίας με το καλάθι φορτωμένο γράμματα, ενώ δεξιά διακρίνεται όπως είναι σήμερα.
Φορτωμένος με την τσάντα του, καθημερινά πήγαινε από πόρτα σε πόρτα και μοίραζε την αλληλογραφία για 35 ολόκληρα χρόνια. Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου βρέθηκε στο Βόλο από το Μουζάκι Καρδίτσας το 1971, όταν και διορίστηκε στα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Μέχρι το 2006 που συνταξιοδοτήθηκε και με πιστό… σύντροφο το χαρακτηριστικό μηχανάκι που χρησιμοποιούσε για τη διανομή, ο συνταξιούχος, πλέον, ταχυδρόμος, θυμάται με νοσταλγία την εποχή που μοίραζε γράμματα από το Βόλο μέχρι το Κεραμίδι.
Ακόμη και σήμερα ο κ. Τάκης Παπαδημητρίου δεν κρύβει την αγάπη του για το επάγγελμα που άσκησε επί μία 35ετία: «Διορίστηκα λίγο μετά που απολύθηκα από την Αεροπορία. Αρχικά ήμουν εσωτερικός διανομέας. Έξω στο δρόμο βγήκα για πρώτη φορά πέντε χρόνια αργότερα. Λάτρευα τη δουλειά μου, μου άρεσε που ήμουν έξω στον καθαρό αέρα. Από το πρωί στις 7.30, κανονικά σχολούσαμε στις τρεις, αλλά πολλές φορές καθόμασταν παραπίσω, για να βγάλουμε τη δουλειά. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση η διανομή. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε καύσωνες, βροχές, χιόνια, όλα τα σημεία της φύσης. Στην αρχή κυκλοφορούσα με ποδήλατο, που το χορηγούσε η υπηρεσία. Όμως ο φόρτος εργασίας μεγάλωσε και γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’70 έδωσα 100.000 δραχμές κι αγόρασα ένα Yamaha 50 κ.ε. Ας είναι μία σταλιά, με έβγαλε ασπροπρόσωπο. Το κοντέρ «έγραψε» κοντά 150.000 χιλιόμετρα. Βέβαια, γενικότερα είμαι λάτρης των δύο τροχών. Μέχρι και σήμερα έχω και μία βέσπα εκτός από αυτό».
Ο 67χρονος συνταξιούχος κάθε φορά που έβγαινε για διανομή κάλυπτε μεγάλες αποστάσεις. «Καθημερινά έκανα ολόκληρα ταξίδια με δαύτο. Όταν βγήκα στη σύνταξη το κράτησα για ενθύμιο, όπως και την τσάντα που έβαζα τα γράμματα», είπε για να συμπληρώσει: «Ο πρώτος τομέας μου ήταν στα Παλαιά. Η πόλη ήταν χωρισμένη σε 40 τομείς. Ήξερα τους δέκα και δούλευα κυκλικά. Ένα από τα δρομολόγια περιελάμβανε τα Μελισσάτικα, τις Γλαφυρές, τα Κανάλια, όπου πήγαινα καθημερινά και το Κεραμίδι που το επισκεπτόμουν δύο φορές την εβδομάδα».
Πάντως, τα απρόοπτα δεν έλειπαν για τον κ. Τάκη Παπαδημητρίου, ο οποίος θυμήθηκε χαρακτηριστικά περιστατικά: «Μία χρονιά ήταν προπαραμονή Χριστουγέννων και είχα να πληρώσω τις συντάξεις του ΙΚΑ. Λίγο πριν φτάσω στο Κεραμίδι μ’ έπιασε χιονοθύελλα. Άλλο πράγμα και μαζί ομίχλη. Δεν έβλεπα μπροστά μου στα δέκα μέτρα. Σταμάτησα και αναρωτήθηκα εάν θα γύριζα πίσω ή θα έφτανα στον προορισμό μου. Όμως, μετά σκέφτηκα ότι πλησίαζαν Χριστούγεννα και ο κόσμος είχε ανάγκη τα χρήματα. Τελικά έφτασα στο Κεραμίδι. Θυμάμαι επίσης τη διανομή στο Αλιβέρι. Για 20 χρόνια πήγαινα εκεί. Είχα μάθει τους αθίγγανους με τα ονόματά τους, δεν υπήρχαν οδοί και αριθμοί. Όταν δεν τους έβρισκα, άφηνα τα γράμματα στη σκηνή τους ή κάτω από την πόρτα».
Όσο για το τι αποκόμισε από τη δουλειά του; Ο ίδιος εξομολογήθηκε με χαμόγελο: «Μου αρκεί η αγάπη του κόσμου, αλλά κι εγώ φρόντιζα να εξυπηρετώ τους πάντες. Μέχρι και σήμερα, όταν πάω από τα μέρη που δούλευα, με βρίσκουν και μου λένε: «Πού είσαι, βρε Τάκη;». Αυτό για μένα είναι η καλύτερη ανταμοιβή».
Καταβάλλοντας συντάξεις σε γιαγιάδες στο δρόμο
Καταβάλλοντας συντάξεις σε γιαγιάδες στο δρόμο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου