Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού
Ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού
Παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως
Την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός.
Ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού
Παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως
Την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός.
Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
Ο καβαλάρης εγώ τ ουρανού
Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή.
Ο καβαλάρης εγώ τ ουρανού
Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή.
Τα χρόνια που περάσανε σ αφήσανε πληγές
Κουβάλαγες το τώρα σου και σ άλλες εποχές
Ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό
Και γνώρισες τ απέραντο στον άλλο εαυτό.
Κουβάλαγες το τώρα σου και σ άλλες εποχές
Ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό
Και γνώρισες τ απέραντο στον άλλο εαυτό.
Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
Ο καβαλάρης εγώ τ ουρανού
Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή.
Ο καβαλάρης εγώ τ ουρανού
Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή.
Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
Ο καβαλάρης εγώ τ ουρανού
Της Αριάδνης το μίτο κρατάς
Κι απ την αρρώστεια τους και πάλι το σκας.
Ο καβαλάρης εγώ τ ουρανού
Της Αριάδνης το μίτο κρατάς
Κι απ την αρρώστεια τους και πάλι το σκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου